Job 22
1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
Na Temanni Elifas buae se,
2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
“Onyankopɔn benya onipa so mfaso ana? Mpo onyansafo so bɛba no mfaso ana?
3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
Sɛ woyɛ ɔtreneeni a, anigye bɛn na Otumfo no benya? Sɛ wʼakwan ho nni asɛm a, mfaso bɛn na obenya?
4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
“Wo kronkronyɛ nti na ɔka wʼanim na ɔbɔ wo kwaadu ana?
5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
Ɛnyɛ wʼamumɔyɛ na ɛso? Ɛnyɛ wo bɔne na ɛdɔɔso dodo?
6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
Wopɛɛ bammɔ fii wo nuanom nkyɛn a emfi hwee so; wopaa nnipa ho ntama ma wɔdaa adagyaw.
7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
Woamma abrɛfo nsu annom na wode aduan kamee nea ɔkɔm de no,
8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
nanso na woyɛ obi a ɔwɔ tumi, wɔ nsase, onuonyamfo a ɔte so.
9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
Wopam akunafo ma wɔkɔɔ nsapan na womaa ayisaa nso ahoɔden sae.
10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
Ɛno nti na mfiri atwa wo ho ahyia, na amanehunu a ɛba ntɛm so bɔ wo hu yi,
11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
ɛno nti na sum kabii aduru a wunhu ade, na asorɔkye akata wo so yi.
12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
“So Onyankopɔn nni ɔsoro akyirikyiri ana? Hwɛ sɛnea ɔsoro akyirikyiri nsoromma korɔn!
13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
Nanso woka se, ‘Dɛn na Onyankopɔn nim? Sum yi mu na obu atɛn ana?
14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
Omununkum kabii akata nʼanim nti onhu yɛn bere a ɔnenam ɔsoro kontonkurowi mu.’
15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
So wobɛkɔ so afa ɔkwan dedaw a abɔnefo anantew so no so ana?
16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
Wɔpraa wɔn kɔe ansa na wɔn bere reso, na nsuyiri hohoroo wɔn fapem.
17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
Na wɔka kyerɛɛ Onyankopɔn se, ‘Gyaa yɛn! Dɛn na Otumfo betumi ayɛ yɛn?’
18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
Nanso ɛyɛ ɔno na ɔde nnepa hyɛɛ wɔn afi mu, nti metwe me ho fi amumɔyɛfo afotu ho.
19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
Atreneefo hu wɔn asehwe ma wɔn ani gye; na wɔn a wɔn ho nni asɛm serew wɔn ka se,
20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
‘Wɔasɛe yɛn atamfo, na ogya ahyew wɔn agyapade.’
21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
“Fa wo ho ma Onyankopɔn na nya asomdwoe wɔ ne mu; saa ɔkwan yi so na yiyedi bɛfa ayɛ wo kyɛfa.
22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
Tie akwankyerɛ a efi nʼanom, na fa ne nsɛm sie wo koma mu.
23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
Sɛ wosan kɔ Otumfo no nkyɛn a obegye wo ato mu bio: sɛ wuyi amumɔyɛsɛm fi wo ntamadan mu
24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
na wotow wo sika mpɔw gu mfutuma mu ne Ofir sikakɔkɔɔ gu abotan a ɛwɔ abon mu no so a,
25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
ɛno de Otumfo bɛyɛ wo sikakɔkɔɔ ɔbɛyɛ dwetɛ ankasa ama wo.
26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
Afei nokware wubenya anigye wɔ Otumfo mu na wobɛpagyaw wʼani akyerɛ Onyankopɔn.
27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
Wobɛbɔ no mpae, na obetie wo, na wubedi wo bɔhyɛ so.
28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
Nea woyɛ wʼadwene sɛ wobɛyɛ no bɛba mu, na hann bɛtɔ wʼakwan so.
29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
Sɛ nnipa hwe ase na woka se, ‘Ma wɔn so!’ a, obegye wɔn a wɔahwe ase no nkwa.
30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!
Obegye abɔnefo mpo, ɔnam wo nsa a ɛho nni fi so begye wɔn.”
