Job 22
1 Weer nam Elifaz van Teman het woord, en sprak:
Le hoe ty natoi’ i Elifaze nte-Temane:
2 Handelt de mens soms ten bate van God? Neen, ten eigen bate is men wijs.
Mahasoa an’Andrianañahare hao t’indaty? mahafitoloñ’aze hao t’ie bey moko?
3 Heeft de Almachtige er voordeel van, als ge vroom zijt, Of profijt, zo ge onberispelijk leeft?
Mahafale i El-Sadai hao t’ie vantañe? aman-tambe’e hao te fonire’o tsy aman-kila o sata’oo?
4 Bestraft Hij u soms om uw godsvrucht, Daagt Hij u daarom voor het gerecht?
Ty fañeveña’o ama’e hao ty añendaha’e azo hizaka’e?
5 Is het niet om uw grote boosheid, Om uw fouten, zonder eind?
Tsy mitoabotse hao o tahi’oo? Tsi-vatse o hakeo’oo!
6 Ja, zonder noodzaak neemt ge pand van uw broeders, En trekt de berooiden de kleren uit;
Nangala’o tsoake ami’ty tsy vente’e i rahalahi’oy, vaho hinoli’o hiboridañe.
7 Den dorstige geeft ge geen water, Den hongerige onthoudt ge zijn brood.
Tsy nanjotsoa’o rano ty taliñiereñe hinoma’e, vaho nitana’o amy salikoeñey ty mahakama.
8 Den man met de vuist moet het land toebehoren, En de gunsteling moet het bewonen;
Tompo’ ty tane toy ty fanalolahy; vaho mpioneñe ao ty aman-kasy.
9 Maar de weduwen zendt ge zonder iets heen, De armen der wezen slaat ge stuk!
Nampolie’o hara’e o vantotseo, vaho navitso’o ty taña’ o bode-raeo.
10 En daarom zijt ge van strikken omringd, Plotseling verbijsterd van schrik;
Toly t’ie arikoboñem-pandrike, naho itsoborean-ka’endrahañe;
11 Is uw licht verduisterd, zodat ge niet ziet, Slaat de stortvloed over u heen!
an-kamoromoroñañe tsy hahaisaha’o, vaho mandipots’azo ty rano bey.
12 Woont God niet hoog in de hemel? Zie eens, hoe hoog de sterren staan!
Tsy andindin-dikerañe ao hao t’i Andrianañahare? Isaho ka ty haabo’ o vasiañeo, t’ie an-tiotiots’ eñe.
13 Maar gij besluit er uit: Wat kan God weten, Of richten door de wolken heen?
Hoe irehe: Ino ty arofoanan’ Añahare? hahafiranga o ieñe milodolodoo hao ty fizakà’e?
14 Het zwerk is een sluier voor Hem, zodat Hij niet ziet, Hij wandelt rond op het hemelgewelf.
Mañibok’ aze o rahoñe mikopokeo tsy hahavazohoa’e, vaho an-kivoho’ i likerañey ty fidraidraita’e.
15 Wilt ge de weg van vroeger bewandelen Die de boosdoeners hebben betreden:
Horihe’o hao i lalañe haehae nilià’ ondaty tsereheñeoy?
16 Die vóór hun tijd zijn weggesleurd, Toen de vloed hun grondvesten wegspoelde?
O sinintoñe aolo’ ty andro’eo; ie sinaon-drano-vohitse o faha’eo,
17 Die tot God durfden zeggen: Weg van ons! Wat kan de Almachtige ons doen?
ie nanao ty hoe aman’ Añahare: Ihankaño zahay; naho, Ino ty mete hanoa’ i El-Sadai?
18 Hij had hun huizen met voorspoed gevuld, En Zich niet met de plannen der bozen bemoeid.
Mbe natsafe’e hasoa avao ty anjomba’e. Fe lavits’ ahy ty famerea’ o tsivokatseo.
19 De vromen zien het met vreugde, De onschuldige drijft de spot met hen:
Oni’ o vañoñeo Izay, le fale, iankahafa’ o malioo añ’ inje,
20 "Waarachtig, hun have vernield, Hun overvloed door het vuur verteerd!"
[ami’ty hoe]: Toe naitoeñe o malaiñe anaio, niforototoe’ ty afo o vara’ iareoo.
21 Verzoen u met Hem, dan leeft ge in vrede, Dan wordt uw rijkdom weer groot;
Aa le mifampilongoa ama’e, hanintsiña’o, hitotsaha’ ty soa.
22 Neem de onderrichting aan uit zijn mond, En bewaar zijn woord in uw hart.
Ehe, rambeso am-palie’e ty Hake, vaho ahajao añ’arofo’o ao o tsara’eo.
23 Wanneer ge vol ootmoed u tot den Almachtige bekeert, De ongerechtigheid uit uw tent verwijdert:
Mimpolia amy El-Sadai le ho vaoen-drehe, ampisitaho lavitse i kiboho’oy ty tsy to.
24 Dan zult ge het goud als stof gaan schatten, Het Ofirgoud als kiezel der beken.
Ahajao an-debok’ ao ty vara, ty volamena’ i Ofire amo vato an-torahañeo.
25 Want de Almachtige zal het fijnste goud voor u zijn, En stapels van zilver;
Le i El-Sadai ty ho vara’o, ie ty volafoty ki’e ama’o,
26 Dan zult ge u in den Almachtige verlustigen, En uw aanschijn verheffen tot God.
vaho hifalea’o t’i El-Sadai, le hampiandrae’o aman’ Añahare ty lahara’o.
27 Dan zult ge Hem roepen: Hij zal u verhoren, En ge zult Hem dankoffers brengen;
Hihalaly ama’e irehe, le hijanjiña’e, ie havaha’o o nifantà’oo.
28 Onderneemt ge iets, het komt tot stand, En het licht zal uw wegen bestralen!
Hisafiry irehe, le ho tafetetse vaho hireandreañe amo lala’oo ty hazavàñe.
29 Want Hij vernedert de trots, Maar redt, wie de ogen neerslaat;
Naho eo ty areke, le hanoa’o ty hoe: tsiringèvotse! ty mirè-batañe ro haha.
30 Hij verlost den onschuldige: Door de reinheid uwer handen wordt ook gij dus verlost!
Havotso’e hao ty tsy malio tahiñe, hañaha azo ty faliom-pità’o.
