Job 21
1 Job antwoordde, en sprak:
Y respondió Job, y dijo:
2 Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
Oíd atentamente mi palabra, y sea esto por vuestros consuelos.
3 Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
Soportadme, y yo hablaré; y después que hubiere hablado, escarneced.
4 Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
¿Por ventura hablo yo a algún hombre? Y si es así ¿por qué no se ha de angustiar mi espíritu?
5 Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
Miradme, y espantaos, y poned la mano sobre la boca.
6 Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
Aun yo mismo, cuando me acuerdo, me asombro, y toma temblor mi carne.
7 "Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
¿Por qué viven los impíos, y se envejecen, y aún crecen en riquezas?
8 Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
Su simiente con ellos, compuesta delante de ellos; y sus renuevos delante de sus ojos.
9 Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
Sus casas seguras de temor, ni hay azote de Dios sobre ellos.
10 Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
Sus vacas conciben, no abortan; paren sus vacas, y no malogran su cría.
11 Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
Salen sus chiquitos como manada de ovejas, y sus hijos andan saltando.
12 Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Al son de tamboril y cítara saltan, y se regocijan al son del órgano.
Gastan sus días en bien, y en un momento descienden a la sepultura. (Sheol h7585)
14 Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
Dicen pues a Dios: Apártate de nosotros, que no queremos el conocimiento de tus caminos.
15 Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
¿Quién es el Todopoderoso, para que le sirvamos? ¿Y de qué nos aprovechará que oremos a él?
16 Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
He aquí que su bien no está en manos de ellos; el consejo de los impíos lejos esté de mí.
17 Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
¡Oh cuántas veces el candil de los impíos es apagado, y viene sobre ellos su contrición, y con su ira Dios les reparte dolores!
18 Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
Serán como la paja delante del viento, y como el tamo que arrebata el torbellino.
19 Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
Dios guardará para los hijos de ellos su violencia; y le dará su pago, para que conozca.
20 Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
Verán sus ojos su quebranto, y beberá de la ira del Todopoderoso.
21 Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
Porque ¿qué deleite tendrá el de su casa después de sí, siendo cortado el número de sus meses?
22 Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
¿Por ventura enseñará él a Dios sabiduría, juzgando él las alturas?
23 En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
Este morirá en la fortaleza de su hermosura, todo quieto y pacífico.
24 Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
Sus senos están llenas de leche, y sus huesos serán regados de tuétano.
25 De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
Y este otro morirá en amargura de ánimo, y no habiendo comido jamás con gusto.
26 Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
Igualmente yacerán ellos en el polvo, y gusanos los cubrirán.
27 Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
He aquí, yo conozco vuestros pensamientos, y las imaginaciones que contra mí forjáis.
28 Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
Porque decís: ¿Qué es de la casa del príncipe, y qué de la tienda de las moradas de los impíos?
29 Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
¿No habéis preguntado a los que pasan por los caminos, por cuyas señas no negaréis?
30 "De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
Que el malo es guardado del día de la contrición, del día de las iras son llevados.
31 Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
¿Quién le denunciará en su cara su camino? Y de lo que él hizo, ¿quién le dará el pago?
32 Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
Porque él ya será llevado a los sepulcros, y en el montón permanecerá.
33 Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
Los terrones del arroyo le serán ya dulces; y tras de él será llevado todo hombre, y antes de él han ido innumerables.
34 Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
¿Cómo, pues, me consoláis en vano, dado que vuestras respuestas quedan por mentira?
