Job 21
1 Job antwoordde, en sprak:
Job contestó:
2 Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
“Por favor, escuchen atentamente lo que digo; eso sería un consuelo que podrían darme.
3 Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
Tengan paciencia conmigo; déjenme hablar. Después de que haya habladao, pueden seguir burlándose de mí.
4 Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
¿Me estoy quejando de la gente? Por supuesto que no. ¿Por qué no debería estar impaciente?
5 Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
Mírenme. ¿No están horrorizados? Tápense la boca con la mano en señal de asombro.
6 Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
Cada vez que pienso en lo que me ha pasado me horrorizo y tiemblo de miedo.
7 "Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
“¿Por qué siguen viviendo los malvados, que envejecen y son cada vez más poderosos?
8 Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
Sus hijos están con ellos; ven crecer a sus nietos.
9 Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
Viven en sus casas con seguridad; no tienen miedo. Dios no usa su vara para golpearlos.
10 Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
Sus toros siempre crían con éxito; sus vacas paren terneros y no abortan.
11 Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
Sacan a jugar a sus pequeños como si fueran corderos; sus niños bailan alrededor.
12 Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Cantan acompañados de la pandereta y la lira; celebran con la música de la flauta.
Viven felices y bajan al sepulcro en paz. (Sheol h7585)
14 Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
Sin embargo, le dicen a Dios: ‘¡Vete lejos! No queremos saber nada de ti.
15 Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
¿Quién se cree el Todopoderoso para que le sirvamos como esclavos? ¿Qué beneficio hay para nosotros si le oramos?’
16 Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
Esa gente cree que hace su propia fortuna, pero yo no acepto su forma de pensar.
17 Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
“Cuántas veces se apaga la lámpara de los malvados? ¿Cuántas veces les sobreviene el desastre? ¿Cuántas veces castiga Dios a los impíos en su cólera?
18 Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
¿Son arrastrados como paja en el viento? ¿Viene un tornado y se los lleva?
19 Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
Algunos dicen: ‘Dios guarda el castigo de la gente para sus hijos’. Pero yo digo: ‘Dios debería castigar a esas personas para que aprendan de ello’.
20 Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
Que ellos mismos vean su destrucción y beban profundamente de la ira de Dios.
21 Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
Porque no les importará lo que les ocurra a sus familias una vez que hayan muerto.
22 Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
“¿Puede alguien enseñarle a Dios algo que no sepa ya, puesto que él es quien juzga incluso a los seres celestiales?
23 En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
Una persona muere con buena salud, totalmente cómoda y segura.
24 Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
Su cuerpo está gordo por haber comido bien; sus huesos aún son fuertes.
25 De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
Otro muere después de una vida miserable sin haber experimentado la felicidad.
26 Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
Sin embargo, ambos son enterrados en el mismo polvo; son tratados de igual manera en la muerte, comidos por los gusanos.
27 Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
“Sé lo que piensan y sus planes para hacerme mal.
28 Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
Pueden preguntarme: ‘¿Dónde está la casa del gran hombre? ¿Dónde está el lugar donde viven los malvados?’
29 Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
¿No le han preguntado a los viajeros? ¿No le prestan atención a lo que dicen?
30 "De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
La gente malvada se salva en tiempos de desastre; es rescatada del día del juicio.
31 Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
¿Quién cuestiona sus acciones? ¿Quién les paga por lo que han hecho?
32 Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
Cuando finalmente mueren y son llevados al cementerio, su tumba está custodiada. La tierra de la tumba los cubre suavemente.
33 Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
Todo el mundo asiste a sus funerales; una enorme procesión de gente viene a presentar sus últimos respetos.
34 Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
¿Por qué tratan de consolarme con tonterías? Sus respuestas no son más que una sarta de mentiras!”
