Job 21
1 Job antwoordde, en sprak:
A odpovídaje Job, řekl:
2 Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
Poslouchejte pilně řeči mé, a bude mi to za potěšení od vás.
3 Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
Postrpte mne, abych i já mluvil, a když odmluvím, posmívejž se.
4 Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
Zdaliž já před člověkem naříkám? A poněvadž jest proč, jakž nemá býti ssoužen duch můj?
5 Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
Pohleďte na mne, a užasněte se, a položte prst na ústa.
6 Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
Ano já sám, když rozvažuji své bídy, tedy se děsím, a spopadá tělo mé hrůza.
7 "Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
Proč bezbožní živi jsou, k věku starému přicházejí, též i bohatnou?
8 Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
Símě jejich stálé jest před oblíčejem jejich s nimi, a rodina jejich před očima jejich.
9 Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
Domové jejich bezpečni jsou před strachem, aniž metla Boží na nich.
10 Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
Býk jejich připouštín bývá, ale ne na prázdno; kráva jejich rodí, a nepotracuje plodu.
11 Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
Vypouštějí jako stádo maličké své, a synové jejich poskakují.
12 Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Povyšují hlasu při bubnu a harfě, a veselí se k zvuku muziky.
Tráví v štěstí dny své, a v okamžení do hrobu sstupují. (Sheol h7585)
14 Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
Kteříž říkají Bohu silnému: Odejdi od nás, nebo známosti cest tvých neoblibujeme.
15 Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
Kdo jest Všemohoucí, abychom sloužili jemu? A jaký toho zisk, že bychom se modlili jemu?
16 Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
Ale pohleď, že není v moci jejich štěstí jejich, pročež rada bezbožných vzdálena jest ode mne.
17 Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
Èasto-liž svíce bezbožných hasne? Přichází-liž na ně bída jejich? Poděluje-liž je bolestmi Bůh v hněvě svém?
18 Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
Bývají-liž jako plevy před větrem, a jako drtiny, kteréž zachvacuje vicher?
19 Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
Odkládá-liž Bůh synům bezbožníka nepravost jeho? Odplacuje-liž jemu tak, aby to znáti mohl,
20 Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
A aby viděly oči jeho neštěstí jeho, a prchlivost Všemohoucího že by pil?
21 Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
O dům pak jeho po něm jaká jest péče jeho, když počet měsíců jeho bude umenšen?
22 Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
Zdali Boha silného kdo učiti bude umění, kterýž sám vysokosti soudí?
23 En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
Tento umírá v síle dokonalosti své, všelijak bezpečný a pokojný.
24 Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
Prsy jeho plné jsou mléka, a mozk kostí jeho svlažován bývá.
25 De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
Jiný pak umírá v hořkosti ducha, kterýž nikdy nejídal s potěšením.
26 Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
Jednostejně v prachu lehnou, a červy se rozlezou.
27 Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
Aj, známť myšlení vaše, a chytrosti, kteréž proti mně neprávě vymýšlíte.
28 Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
Nebo pravíte: Kde jest dům urozeného? A kde stánek příbytků bezbožných?
29 Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
Což jste se netázali jdoucích cestou? Zkušení-liž aspoň jejich nepovolíte,
30 "De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
Že v den neštěstí ochranu mívá bezbožný, v den, pravím, rozhněvání přistřín bývá?
31 Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
Kdo jemu oznámí zjevně cestu jeho? Aneb za to, co činil, kdo jemu odplatí?
32 Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
A však i on k hrobu vyprovozen bude, a tam zůstane.
33 Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
Sladnou jemu hrudy údolí, nadto za sebou všecky lidi táhne, těch pak, kteříž ho předešli, není počtu.
34 Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
Hle, jak vy mne marně troštujete, nebo v odpovědech vašich nezůstává než faleš.
