Job 21
1 Job antwoordde, en sprak:
Job progovori i reče:
2 Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
“Slušajte, slušajte dobro što ću reći, utjehu mi takvu barem udijelite.
3 Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
Otrpite da riječ jednu ja izrečem, kad završim, tad se rugajte slobodno.
4 Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
Zar protiv čovjeka dižem ja optužbu? Kako da strpljenje onda ne izgubim?
5 Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
Pogledajte na me: užas će vas spopast', rukom ćete svoja zakloniti usta;
6 Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
pomislim li na to, prestravim se i sam i čitavim svojim tad protrnem tijelom.
7 "Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
Zašto na životu ostaju zlikovci i, što su stariji, moćniji bivaju?
8 Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
Potomstvo njihovo s njima napreduje a izdanci im se množe pred očima.
9 Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
Strah nikakav kuće njihove ne mori i šiba ih Božja ostavlja na miru.
10 Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
Njihovi bikovi plode pouzdano, krave im se tele i ne jalove se.
11 Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
K'o jagnjad djeca im slobodno skakuću, veselo igraju njihovi sinovi.
12 Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Oni pjevaju uz harfe i bubnjeve i vesele se uz zvukove svirale.
Dane svoje završavaju u sreći, u Podzemlje oni silaze spokojno. (Sheol h7585)
14 Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
A govorili su Bogu: 'Ostavi nas, ne želimo znati za tvoje putove!
15 Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
TÓa tko je Svesilni da njemu služimo i kakva nam korist da ga zazivamo?'
16 Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
Zar svoju sreću u ruci ne imahu, makar do Njega ne drže ništa oni?
17 Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
Zar se luč opakog kada ugasila? Zar se na njega oborila nesreća? Zar mu u gnjevu svom On skroji sudbinu?
18 Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
Zar je kao slama na vjetru postao, kao pljeva koju vihor svud raznosi?
19 Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
Hoće l' ga kaznit' Bog u njegovoj djeci? Ne, njega nek' kazni da sam to osjeti!
20 Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
Vlastitim očima nek' rasap svoj vidi, neka se napije srdžbe Svesilnoga!
21 Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
TÓa što poslije smrti on za dom svoj mari kad će se presjeć' niz njegovih mjeseci?
22 Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
Ali tko će Boga učiti mudrosti, njega koji sudi najvišim bićima?
23 En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
Jedan umire u punom blagostanju, bez briga ikakvih, u potpunom miru,
24 Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
bokova od pretiline otežalih i kostiju sočne moždine prepunih.
25 De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
A drugi umire s gorčinom u duši, nikad nikakve ne okusivši sreće.
26 Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
Obojica leže zajedno u prahu, crvi ih jednako prekrivaju oba.
27 Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
O, znam dobro kakve vaše su namjere, kakve zlosti protiv mene vi snujete.
28 Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
Jer pitate: 'Gdje je kuća plemićeva, šator u kojem stanovahu opaki?'
29 Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
Niste li na cesti putnike pitali, zar njihovo svjedočanstvo ne primate:
30 "De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
'Opaki je u dan nesreće pošteđen i u dan Božje jarosti veseo je.'
31 Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
Al' na postupcima tko će mu predbacit' i tko će mu vratit' što je počinio?
32 Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
A kad ga na kraju na groblje odnesu, na grobni mu humak postavljaju stražu.
33 Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
Lake su mu grude zemlje u dolini dok za njime ide čitavo pučanstvo.
34 Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
O, kako su vaše utjehe isprazne! Kakva su prijevara vaši odgovori!”
