Job 21
1 Job antwoordde, en sprak:
Te phoeiah Job loh a doo tih tih,
2 Luistert aandachtig naar wat ik ga zeggen; En dat uw troost zich daartoe bepale!
Ka ol hnatun, hnatun lamtah te te nangmih kah hloephloeinah om saeh.
3 Laat mij uitspreken op mijn beurt, Wanneer ik klaar ben, kunt ge spotten!
Ka thui vaengah kai ol he ueh mai lamtah ka thui hnukah nan tamdaeng akhaw.
4 Heb ik me soms over mensen beklaagd, Of heb ik geen grond, om mismoedig te zijn?
Kai khaw ka kohuetnah he hlang hut a? Balae tih ka mueihla loh a ngen pawt mai eh?
5 Ziet mij aan, en staat verstomd, En legt uw hand op de mond!
Kai taengla a mael vaengah hal tih a kut neh a ka te a puei.
6 Wanneer ik er aan denk, sta ik verbijsterd, En huivert mijn vlees:
Ka poek bal vaengah ka let tih ka pumsa he tuennah loh a tuuk.
7 "Waarom blijven de bozen in leven Worden zij oud en groeien in kracht?"
Halang rhoek tah haimo la a hing uh akhaw balae tih tatthai la a len uh.
8 Hun kroost gedijt voor hun aanschijn, Hun geslacht houdt stand voor hun ogen;
A mikhmuh kah a tiingan rhoek neh a mikhmuh kah a cadil cahma khaw amih taengah a cikngae sak.
9 Hun huizen zijn veilig en zonder vrees, Gods roede valt er niet op neer.
Amih im khaw birhihnah lamloh ngaimongnah la om tih Pathen kah conghol loh amih soah cuk thil pawh.
10 Hun stier bespringt en bevrucht, Hun koeien kalven en hebben geen misdracht;
A vaito a pil vaengah a vaito a pom khaw tuei pawt tih thangyah tlaih pawh.
11 Als een kudde laten ze hun jongens naar buiten, En hun kinderen springen rond.
A casenca rhoek te boiva bangla a hlah uh tih a camoe rhoek loh soipet uh.
12 Ze zingen bij pauken en citer, Vermaken zich bij de tonen der fluit;
Kamrhing neh rhotoeng te a phueih uh tih phavi ol neh a kohoe uh.
Amamih vaengkah tue then khuiah muei uh tih hmawn uh. Mikhaptok ah saelkhui la ael uh. (Sheol h7585)
14 Toch zeggen ze tot God: Blijf verre van ons, We willen uw wegen niet kennen!
Tedae Pathen taengah, “Kaimih taeng lamloh nong laeh. Na longpuei ming ham ka ngaih uh moenih.
15 Wat is de Almachtige, dat we Hem zouden dienen; Wat baat het ons, te smeken tot Hem?
Anih taengah thothueng ham khaw unim tlungthang? A taengah n'cuuk uh ham khaw balae a hoeikhang eh?” a ti uh.
16 Ligt hun geluk niet in hun eigen hand, Bemoeit Hij Zich wel met de plannen der bozen?
Amih kah thennah khaw amamih kut ah om pawt lah ko ke. Halang rhoek kah cilsuep te kai lamloh lakhla saeh.
17 Hoe dikwijls gaat de lamp der bozen wel uit, En stort er rampspoed op hen neer? Hoe dikwijls vernielt Hij de slechten in zijn toorn, Grijpen de weeën hen aan in zijn gramschap;
Halang rhoek kah hmaithoi tah metlam khaw thi tih amamih kah rhainah amamih soah a thoeng pah. A thintoek neh a rhilong a suem pah.
18 Worden zij als stro voor de wind, Als kaf, opgejaagd door de storm?
Khohli hmai ah cangkong bangla om uh tih cangkik bangla cangpalam loh a khuen.
19 Gij zegt: God wreekt zijn misdaad op zijn kinderen, En zal hem zo zijn wraak laten voelen!
Pathen loh a ca rhoek ham a khoem coeng. A boethae te amah taengah thuung saeh lamtah ming saeh.
20 Maar zijn eigen ogen moesten zijn rampspoed aanschouwen, Zelf moest hij de toorn van den Almachtige drinken!
A sitlohthamlam te a mik, a mik ah tueng saeh lamtah tlungthang kah kosi te mam sak saeh.
21 Want wat bekommert hij zich om zijn gezin na zijn dood, Wanneer het getal zijner maanden ten einde is?
A hnukah a imkhui ham a kongaih te balae? A hla kah a tarhing khaw bawt coeng.
22 Zou men soms God de les willen lezen, Hij, die de hemelingen richt?
Pathen te mingnah a tukkil a? Amah he pomsang tih lai a tloek.
23 En de een gaat dood, geheel voldaan, Volkomen gelukkig en rustig,
A cungkuem dongah bidipbisok tih thayoeituipan la amah kah thincaknah rhuhrhong neh aka duek he,
24 Zijn lenden vol vet, Het merg in zijn beenderen nog fris.
A rhangsuk khaw suktui buem tih a rhuh hliing khaw sulpuem.
25 De ander sterft met een verbitterd gemoed, Zonder ooit het geluk te hebben gesmaakt!
Hinglu khahing la duek tih hnothen aka ca pawt he khaw,
26 Tezamen liggen ze neer in het stof, Door de wormen bedekt!
laipi khuiah rhenten yalh tih a rhit loh a soah a yol.
27 Zeker, ik ken uw gedachten, En de bedenkingen, die gij tegen mij aanvoert;
Nangmih kah kopoek ka ming phoeiah tangkhuepnah neh kai soah nan hul ni te.
28 Gij zegt: "Waar is het huis van den tyran, Waar de tent, waar de bozen in wonen?"
“Hlangcong im te menim? Halang tolhmuen kah dap te menim?” na ti uh.
29 Hebt gij de reizigers dan nooit ondervraagd, Of aanvaardt gij hun getuigenis niet:
Longpuei aka poeng rhoek te na dawt uh pawt tih amih kah miknoek khaw na hmat uh pawt nim?
30 "De boze blijft gespaard op de dag van verderf, En ontsnapt op de dag van de gramschap!"
Rhainah khohnin lamloh boethae te a tuem tih thinpom khohnin lamloh a khuen te ta.
31 Wie houdt hem zijn wandel voor ogen, Wie zet hem betaald wat hij deed?
A khoboe te a mikhmuh ah aka phoe pah te unim? A saii bangla a taengah aka thuung te unim?
32 Hij wordt ten grave gedragen, En een tombe houdt er de wacht.
Anih khaw phuel la a khuen vaengah laivuei ni a hak thil.
33 Zacht ligt hij neer Op de kluiten in het dal; Heel de wereld trekt achter hem aan, Talloos velen lopen uit voor zijn stoet.
Anih ham soklong kah dikmuh khaw tui. Anih hnuk te hlang boeih loh a thoelh tih anih hmai kah hlangmi tae lek pawh.
34 Wat is uw vertroosting dus schraal, Uw antwoord anders dan leugens!
Te dongah balae tih a honghi la kai he nan hloep uh? Nangmih kah taikhaih khaw boekoeknah la cul coeng,” a ti.
