Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
Atunci a răspuns Țofar naamatitul și a zis:
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
De aceea mă fac gândurile mele să răspund și pentru aceasta mă grăbesc.
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
Am auzit mustrarea ocării mele și duhul înțelegerii mele mă face să răspund.
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
Nu știi aceasta din vechime, de când a fost pus omul pe pământ,
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
Că triumfarea celui stricat este scurtă și bucuria fățarnicului este doar pentru un moment?
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
Deși măreția lui se ridică la ceruri și capul său atinge norii,
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
Totuși va pieri pentru totdeauna asemenea propriului său gunoi; cei ce l-au văzut vor spune: Unde este el?
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
El va zbura ca un vis și nu va fi găsit; da, va fi alungat precum o viziune a nopții.
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
De asemenea ochiul care l-a văzut nu îl va mai vedea; nici locul său nu îl va mai privi.
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
Copiii lui vor căuta să mulțumească pe sărac și mâinile lui vor înapoia averile lor.
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
Oasele lui sunt pline de păcatul tinereții sale, care se va culca cu el în țărână.
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
Deși stricăciunea este dulce în gura lui, deși el o ascunde sub limba sa,
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
Deși o cruță și nu o părăsește, ci o ține înăuntrul gurii sale;
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
Totuși mâncarea lui în pântecele său este preschimbată, este veninul aspidelor înăuntrul lui.
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
A înghițit bogății și le va vomita din nou; Dumnezeu le va arunca afară din stomacul său.
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
El va suge otrava aspidelor; limba viperei îl va ucide.
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
El nu va vedea râurile, potopurile, pâraiele de miere și unt.
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
El va da înapoi rodul muncii sale și nu îl va înghiți, conform cu averea sa va fi restituirea și el nu se va bucura în aceasta.
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
Pentru că a oprimat [și] a părăsit pe sărac, pentru [că] el cu violență a luat o casă pe care nu a zidit-o;
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
Cu siguranță nu va simți liniște în stomacul său, el nu va salva din ceea ce a dorit.
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
Nimic din mâncarea lui nu va rămâne; de aceea niciun om nu va îngriji de bunurile lui.
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
În plinătatea abundenței sale va fi în strâmtorări, fiecare mână a celor stricați va veni peste el.
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
Când este gata să își umple stomacul, Dumnezeu va arunca aprinderea furiei sale asupra lui și va ploua cu ea asupra lui în timp ce mănâncă.
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
El va fugi de arma de fier și arcul de oțel îl va străpunge.
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
Este scoasă și îi iese din trup; da, sabia scânteietoare iese din fierea lui, groazele sunt asupra lui.
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
Tot întunericul se va ascunde în locurile lui tainice, un foc neațâțat îl va mistui; îi va merge rău celui care este lăsat în cortul lui.
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
Cerul va arăta nelegiuirea lui, și pământul se va ridica împotriva lui.
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
Venitul casei lui se va depărta și bunurile sale se vor scurge în ziua furiei lui.
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
Aceasta este partea de la Dumnezeu unui om stricat și moștenirea rânduită lui de Dumnezeu.
