Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
Na Zophar el fahk,
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
“Job, kom arulana aktoasryeyu. Inge nga semutengla, ac kena tari topuk kom.
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
Ma kom fahk ah kas in na pirakak, Tusruktu nga etu lah nga ac topuk fuka.
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
“Kom etu na lah oemeet me, Ke mutawauk in fili mwet uh fin faclu ah,
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
Wangin sie mwet koluk ku in engan paht.
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
Sahp el ac ku in kapak in mwet na fulat se, Nwe ke na insifal sun pukunyeng uh,
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
Tusruktu el ac ukyukla oana kutkut uh. Mwet ma etal meet ah, Ac suk lah el som nu ya.
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
El ac wanginla oana sie mweme, oana sie aruruma ke fong, Ac tiana sifil liyeyuk.
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
El ac wanginla liki acn ma el tuh muta we meet ah;
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
Ac tulik natul ac fah akfalyela ma lun mwet sukasrup ma el tuh pisrala ah.
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
Meet, manol fusr ac el arulana fokoko, Tusruktu ac tia pat, ac fah ekla nu ke kutkut.
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
“Ma koluk uh finne oana sie ma emwem nu ke oalul, Ac el finne okanla oan ye lohul,
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
Ac tia lungse sisla, a kena in oanna inwalul elan engankin ema uh.
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
Tusruktu mongo inge ac ekla mwen ke sun insial — Mwen oana pwasin uh.
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
Mwet koluk uh wihtacla mwe kasrup ma el pisrala uh; Ac God El ac eisla sel, finne oan insial.
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
Ma su mwet koluk se ukumya uu oana pwasin; Ac fah unilya oana ngalngul lun soko wet pwasin uh.
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
El ac fah tia moul in liye infacl ma oil in olive soror we uh, Ku infacl srisrik ma oasr milk ac honey soror kac.
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
El ac enenu in fuhleak nufon ma el kemkatu kac meet ah; Ac fah wangin pacl elan insewowokin mwe kasrup lal,
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
Mweyen el tuh akkeokye ac pilesru mwet sukasrup, Ac eisla lohm ma siena mwet musaela.
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
Rapku lal uh oru el tia ku in muti.
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
Ke pacl el mongo uh, wanginna luwa, Ac inge, pacl in mut lal uh safla.
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
Ke pacl se el sun na pwaye kasrpal, Na toasriyen mwe keok ma el oru inge nufon ac fah putatyang nu facl ac toanilya.
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
Lela elan kang ma nukewa ma el ke kang uh! God El ac fah kael ke kasrkusrak ac folo lal.
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
El fin srike elan kaingkunla cutlass osra uh, Na soko osra in pisr, su muta uh orekla ke bronze, ac fah faksilya.
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
Soko osra in pisr ac fah sasla ke manol; Ac srah kacl uh ac fah tultul ke acn saromrom ke mutun osra uh, Ac el ac arulana tuninfongla.
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
Ma lal nukewa ma el elosak, ac fah kunausyukla; Sie e su tia ma tayak ke poun mwet Ac fah esukulak wi mwet nukewa in lohm sel.
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
Kusrao ac akkalemyela koluk lun mwet se inge, Ac faclu fah orek loh lainul.
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
Sie sronot ac fah pokla mwe kasrup lal nukewa Ke len se ma God El nununku mwet koluk in kasrkusrak lal.
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
“Pa inge safla lun mwet koluk uh, Safla se ma God El nuna akoela nu selos.”
