Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
| ויען צפר הנעמתי ויאמר |
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
| לכן שעפי ישיבוני ובעבור חושי בי |
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
| מוסר כלמתי אשמע ורוח מבינתי יענני |
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
| הזאת ידעת מני-עד מני שים אדם עלי-ארץ |
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
| כי רננת רשעים מקרוב ושמחת חנף עדי-רגע |
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
| אם-יעלה לשמים שיאו וראשו לעב יגיע |
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
| כגללו לנצח יאבד ראיו יאמרו איו |
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
| כחלום יעוף ולא ימצאהו וידד כחזיון לילה |
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
| עין שזפתו ולא תוסיף ולא-עוד תשורנו מקומו |
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
| בניו ירצו דלים וידיו תשבנה אונו |
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
| עצמותיו מלאו עלומו ועמו על-עפר תשכב |
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
| אם-תמתיק בפיו רעה-- יכחידנה תחת לשנו |
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
| יחמל עליה ולא יעזבנה וימנענה בתוך חכו |
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
| לחמו במעיו נהפך מרורת פתנים בקרבו |
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
| חיל בלע ויקאנו מבטנו ירשנו אל |
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
| ראש-פתנים יינק תהרגהו לשון אפעה |
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
| אל-ירא בפלגות-- נהרי נחלי דבש וחמאה |
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
| משיב יגע ולא יבלע כחיל תמורתו ולא יעלס |
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
| כי-רצץ עזב דלים בית גזל ולא יבנהו |
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
| כי לא-ידע שלו בבטנו בחמודו לא ימלט |
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
| אין-שריד לאכלו על-כן לא-יחיל טובו |
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
| במלאות שפקו יצר לו כל-יד עמל תבאנו |
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
| יהי למלא בטנו--ישלח-בו חרון אפו וימטר עלימו בלחומו |
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
| יברח מנשק ברזל תחלפהו קשת נחושה |
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
| שלף ויצא מגוה וברק ממררתו יהלך עליו אמים |
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
| כל-חשך טמון לצפוניו תאכלהו אש לא-נפח ירע שריד באהלו |
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
| יגלו שמים עונו וארץ מתקוממה לו |
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
| יגל יבול ביתו נגרות ביום אפו |
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
| זה חלק-אדם רשע--מאלהים ונחלת אמרו מאל |
