Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
Epi Tsophar, Naamatit lan, te reponn:
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
“Akoz sa a, tout refleksyon k ap boulvèse m yo, fè m fè repons, menm akoz tout anndan m tèlman ajite.
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
Mwen tande repwòch ki fè m wont. Konsa, lespri bon konprann mwen fè m reponn.
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
Èske ou pa konnen bagay sa a depi nan tan ansyen an, depi lòm te mete sou latè,
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
Ke viktwa a mechan yo kout, e jwa a enkwayan an se pou yon moman?
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
Malgre wotè li ta rive nan syèl la, pou tèt li ta touche nwaj yo,
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
l ap peri nèt tankou fatra. Sila ki te konn wè li yo va di: ‘Kibò li ye?’
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
Li vole ale tankou yon rèv, e yo pa kab jwenn li. Menm tankou yon rèv lannwit, li fin chase ale.
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
Zye ki te wè l la pa wè l ankò, e plas li a pa gade li ankò.
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
Fis li yo fè byen pou malere yo, e men yo remèt byen li yo.
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
Zo li yo plen ak fòs jenès li, men li kouche ansanm avè l nan pousyè a.
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
“Sepandan, mechanste dous nan bouch li e li kache li anba lang li,
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
Li pito mal la, e refize lage l, men kenbe li nan bouch li,
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
men manje nan vant li vire. Li tounen pwazon vipè anndan l.
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
Li te vale richès, men vomi fè yo retounen vin parèt. Bondye va fè yo sòti nan vant li.
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
Li souse pwazon koulèv yo; lang a vipè a kap touye li.
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
Li pa gade dlo yo ankò, ni rivyè ki koule yo ak siwo ak bòl lèt yo.
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
Li remèt sa ke li te pran an. Li pa kab vale l. Afè richès a komès li yo, li pa kab menm rejwi de yo.
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
Paske li te oprime e abandone malere yo. Li te sezi yon kay ke li pa t bati.
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
“Akoz li pa t kab kalme kè l, li pat kab kenbe anyen nan sa li renmen.
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
Anyen pat rete ke li pat devore; akoz sa a, byen li yo pat dire.
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
Ranpli ak tout bagay li, li va jennen; men a tout moun ki soufri yo va vini kont li.
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
Lè li plen vant li, Bondye va voye kòlè fewòs pa Li sou li. Lapli va tonbe sou li pandan l ap manje.
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
Li kapab sove ale devan zam fèt ak fè a, men banza fèt an bwonz lan va tire frennen l.
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
L ap rale sòti parèt dèyè do li, menm pwent glise a soti nan fyèl li. Gwo laperèz va parèt sou li.
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
Fènwa nèt rezève kon trezò li, e flanm dife san van an va devore li. Li va manje tout sa ki rete nan tant li an.
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
Syèl yo va revele inikite li e tè a va leve kont li.
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
Riches lakay li va pati, posesyon li yo va ale nan jou kòlè Li a.
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
Sa se pòsyon a moun mechan k ap sòti nan men Bondye, sa se eritaj ke Bondye òdone pou bay li.”
