Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
Eka Zofar ja-Namath nodwoko niya,
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
“Pacha chuna ni nyaka adwoki nikech gima iwacho chando chunya.
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
Asewinjo kwer mikwerago, manyisa ni ichaya, omiyo kaluwore gi ngʼeyo ma an-go, to chuna ni nyaka adwoki.
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
“Ingʼeyo maber chal gik moko nyaka aa chon, chakre kinde mane oket dhano e piny,
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
ni tingʼruok ma joma timbegi richo tingʼorego rumo piyo, kendo mor mar joma okia Nyasaye ok bed amingʼa.
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
Kata bed ni sungane chopo nyaka e polo kendo wiye mulo boche polo,
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
to ibiro yweye molal nono mana ka buru; joma yande ongʼeye nopenj ni, ‘Kare tinde erego?’
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
Olal nono mana ka lek, kendo ok chak yud ndache iriembe modhi mabor, mana ka lek mar otieno.
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
Wenge ma yande nene ok nochak onene; kendo kama nodakie ok nochak onene.
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
Nyithinde nyaka dwok gik mane okwalo kuom jodhier, adier nyithinde nyaka dwok mwandu mane omayo ji.
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
Tekone duto kaka ngʼama pod tin biro dhi kode e bur.
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
“Kata obedo ni richo mitne e dhoge mopando moko e lembe,
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
kata obedo ni ok onyal pogore kode kendo okane ei dande iye,
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
to chiembe biro lokore makech gie iye; obiro lokore kwiri marach mag thuonde madongo manie iye.
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
Nyasaye biro ngʼulo mwandu mane omwonyo oko; obiro miyo ongʼogogi oko ka chiemo mocham.
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
Obiro nyodho kwiri mag thuonde madongo; kendo leke thuond fu man-gi kwiri maricho biro nege.
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
Ok enobed mangima ma one mo mar kich gi chak mamol ka aore.
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
Gik mane oyudo kuom tichne matek obiro weyo kendo ok obi yudo thuolo mar bedo mamor kuom ohala mosechoko.
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
Nikech ne othiro joma odhier, kendo nomayogi gigegi mi gidongʼ nono osemayo ji udi ma en ne ok ogero.
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
“Adier, ok obi yudo yweyo kuom gombone malach; nikech ok onyal warore owuon gi mwandu mangʼeny mokano.
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
Onge gima odongʼne makoro onyalo yako; mwandune ok bi siko.
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
Kata bed ni oseyako mwandu mangʼeny kamano; to mwandugo ema biro kelone masira; kendo midhiero maduongʼ biro biro kuome mi hewe.
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
Kosechiemo moyiengʼ, to Nyasaye biro olo kuome mirimbe maliel ka mach, kendo biro kelo kuome kum malich.
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
Kata otem ringo mondo otony ne gir lweny molos gi chuma, to asere ma dhoge olos gi mula biro chwowe.
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
Opudho asereno mondo owuog oko gi yo ka die ngʼeye, ka lew asere mabithno to osechwoyo adundone. Kihondko biro biro kuome,
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
nikech mwandune duto oserumo. Mach ma lwet dhano ok omoko biro wangʼe molokre buru kendo biro tieko gimoro amora modongʼ e hembe.
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
Polo biro bedo janeno kuom timbene mamono duto; to piny nongʼadne bura.
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
Ohula maduongʼ biro yweyo ode mi dhigo, adier, pi maringo matek biro tere chiengʼ ma Nyasaye noolie mirimbe mager.
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
Mano e gima Nyasaye ochano ne joma timbegi richo, mano e girkeni ma Nyasaye oikonegi.”
