Job 20
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:
Hichun Naamath mi Zophar chun adonbut in:
2 Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,
Kadonbut tei ding ahi, ijeh inem itile keima nasatah in eiki sunoh phah e.
3 Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.
Nami phosal nahi kahin thoh joulou ahitan, ahinlah ka lhagaovin donbut nomna eihin neisah ahitai.
4 Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,
Phat kipat tillai leiset chunga mihem te ana um masat pen laiju chu geldoh in,
5 Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?
Migilou te kichoisang nahi phat chomcha bou ahin, chule Pathen neiloute kipana jong chomkhat a ding bou ahi.
6 Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:
Pathen neiloute kiletsah nan van pha hen lang, chuleh alu uvin meibol ga tong kha jongleh,
7 Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?
Amaho chu tonsot'a mangthah ding ahiuvin, a eh u kipaimang banga amaho jong kipai mang ding ahiuve. Koi hijongle ahepha jousen dong uvin te.
8 Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;
Amahohi janmang bangin mangun tin chule kinung mukit lou diu ahin, amahohi jan a thil kimu aman bangin mangthah tauvinte.
9 Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.
Amaho chu amukha sa hon anungmu kit lou diu ahitan, ainkoten anungmu kit louhel diu ahi.
10 Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;
Achate houvin mivaichate komma akhut do uvinte, ijeh inem itile amahon aguh u haosat naho chu anung peh kit diu ahi.
11 En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.
Khangdong hijong leu agubuh u leivui lah a kijam ding ahi.
12 Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,
Amahon agitlou nau chu kipana ana neiju ahin, alei noi uva hung junlha ding ahi.
13 Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:
Amahon twi asauvin akamsung uva sottah akoi uve.
14 Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;
Ahinlah hetman louhel in a oisung uva a anneh u chu athuh jitai, a oisung uva thina thei gu aum jeh chun,
15 Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.
Amahon aval lhum sau anei agou hou chu alodoh un ahin Pathen in akoi lhahsah lou diu ahi.
16 Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;
Amahon gulsoh gu hin chop untin gulsen amaho ahintha dingu ahi.
17 Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.
Amahon olive thao twidung banga long ahiloule khoiju leh bongnoi vadung banga long amukhah kit louhel diu ahi.
18 Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;
Amahon atohman uva amu thil jouse anungpeh uva anei agou jouseuvin nopsahna hin lhut peh pouvin te.
19 Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.
Ijeh inem itile amahon vaichaho asu genthei un chule genthei lengvai jin adalhau vin amahon asah u hilou hel inho akilah uve.
20 Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,
Amaho akilose uvin chuleh lung nachimna anei pouve, aval beihella thil jouse nei cham kim ding bou agel gel uve.
21 En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!
Imacha khen neilou hellin amaho changseh in anei jou hel uvin hijeh a chu ahaosat nau jong umsot lou hel ding ahi.
22 Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;
Neng tah a aumlai tah ule hahsatnan ahin lhunkhum in hahsat gentheina achung'uva hunglhung ding ahi.
23 Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.
Pathen in amaho chu hahsat gentheina a a oisung dimset uvin peuhen Pathen in alunghanna achung'uva hin juhlhah sah hen.
24 Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,
Thih hemma konna jamdoh ding go jongle sum-eng a kisem thalchang in adot pai ding ahi.
25 Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,
Thalchang chun atungtun langa konna ki botdoh ding chule athalchang muh chu thisan nat dehduh a thina kichat umtah chu achung'uva chu ding ahi.
26 De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.
Agou jouse muthim lhangkal kiheh lah a kisep lut ding, athil keu jouseu akidalha beihel a gamlah meiyin akahvam gam hel ding ahi.
27 De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;
Vanho jousen athemmo nau ahin phon jal ding chule leiset in jong ama douna ahin phot chet ding ahi.
28 Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!
Ain jouseu twisoh in alhoh manga Pathen lung hanna chu twi hattah long banga hung longlha ding ahi.
29 Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!
Pathen in migilou apeh ding tohman hiche hi ahin, Pathen in achan diuva ateppeh sau chu ahi.
