< Job 19 >
1 Job antwoordde, en sprak:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?
3 Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?
4 Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.
5 Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;
6 Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.
7 Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.
8 Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.
9 Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.
10 Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.
11 Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.
12 Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.
13 Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.
14 Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.
15 Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.
16 Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.
17 Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.
18 Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.
19 Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.
20 Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.
21 Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.
22 Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?
23 O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!
24 Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!
25 Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.
26 Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.
27 Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.
28 En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.
29 Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.