Job 19
1 Job antwoordde, en sprak:
A odpowiadając Ijob rzekł:
2 Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi?
3 Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie?
4 Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój.
5 Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem,
6 Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię.
7 Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu.
8 Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył.
9 Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej.
10 Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję.
11 Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.
12 Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój.
13 Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.
14 Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię.
15 Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich.
16 Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi.
17 Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego.
18 Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.
19 Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.
20 Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.
21 Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię.
22 Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić?
23 O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano!
24 Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były!
25 Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie.
26 Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga;
27 Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich.
28 En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy.
29 Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.
