Job 19
1 Job antwoordde, en sprak:
Na Job el fahk,
2 Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
“Efu ku komtal akkeokyeyu na ke kas lomtal an?
3 Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
Pacl puspis komtal akkolukyeyu, Ac tia mwekin ke ma upa komtal oru nu sik ingan.
4 Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
Finne oasr ma koluk nga orala, Mea lomtal nu kac?
5 Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
Komtal pangon mu komtal wo likiyu, Ac nunku mu mwe keok nu sik inge akpwayei lah oasr koluk luk.
6 Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
Mea, komtal tiana akilen lah God pa oru ma inge? El oakiya sie sruhf in sruokyuwi.
7 Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
Nga arulana lain ma upa El oru inge, Tuh wanginna mwet porongeyu; Nga kwafe in oasr nununku suwohs orek nu sik, tuh wanginna mwet lohng.
8 Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
God El kosrala inkanek uh, ac nga tia ku in kaingla; El sang lohsr uh kosrala inkanek luk.
9 Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
El eisla nufon mwe kasrup luk, Ac akkolukyela inek.
10 Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
El sringil monuk oana sie mwet su kunausya sie lohm. El fusak finsrak su oan in nga, Ac filiyuwi nga in uli ac misa.
11 Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
God El kasrkusrak ac arulana foloyak sik; El oreyu oana mwet lokoalok se lal ma El kwase oemeet uh.
12 Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
El supwama un mwet mweun lal in lainyu; Elos koaneak sisken pot luk, in mweuniyu yen nga muta we.
13 Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
“God El oru mwet wiuk in ngetla likiyu; Nga oana sie mwetsac nu sin mwet ma eteyu meet ah.
14 Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
Sou luk ac mwet kawuk luk elos som likiyu.
15 Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
Mwet fahsr su tuh mutwata in lohm sik elos mulkinyula; Mutan kulansap luk elos oru oana elos in tia eteyu.
16 Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
Nga fin pangon sie mwet kulansap luk, ku kwafe elan kasreyu, El ac tiana topukyu.
17 Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
Mutan kiuk uh tia ku in muteng foulin momong luk uh, Ac tamulel na pwaye luk elos tia lungse kiluku nu yuruk.
18 Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
Tulik uh elos aksruksrukeyu ac isrunyu ke pacl elos liyeyu uh.
19 Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
Mwet kawuk na pwaye luk uh angyang sik ke pacl elos liyeyu uh; Elos su nga arulana lungse yohk meet elos forla lainyu.
20 Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
Kolo ke monuk uh arosrosak ac atla liki sri in monuk; Ac kutu srisrik na ngan misa.
21 Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
Komtal mwet kawuk luk! Tal pakomutuk! Poun God arulana sringilyuwi.
22 Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
Efu ku komtal akkeokyeyu oana ke God El oru uh? Mea, tia fal tari lupan keok ma orek nu sik uh?
23 O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
“Nga ke sie mwet ah in esamya kas luk inge Ac oakiya ke ma simusla in sie book ah!
24 Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
Ku in kihlyak kas luk inge ke sie eot In mau oanna nwe tok.
25 Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
“Tuh nga etu lah oasr sie inkusrao Su ac fah mau tuku in tuh moliyula.
26 Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
Finne tukun mas luk uh kangla kolo keik uh, Ke nga srakna oan in mano se inge, nga ac fah liye God.
27 Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
Nga fah liyal ke mutuk sifacna, Ac El ac fah tia sie mwetsac nu sik. “Nunak luk uh munasla mweyen komtal fahk mu,
28 En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
‘Kut ac akkeokyal fuka?’ Komtal sukok sripa komtal in lainyu.
29 Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
A inge, komtal in sangeng na ke cutlass Cutlass se ma ac use kasrkusrak lun God ke ma koluk uh, Tuh komtal fah etu lah oasr sie su nununku.”
