Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Då svarade Bildad af Suah, och sade:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
När viljen I göra en ända på att tala? Akter dock till; sedan vilje vi tala.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Hvi varde vi aktade ( för dig ) såsom oskälig djur, och äre så orene för edor ögon?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Vill du brista för hätskhets skull? Menar du, att för dina skull skall jorden öfvergifven varda, och hälleberget utaf sitt rum försatt varda?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Och skall dens ogudaktigas ljus utslockna, och gnistan af hans eld skall intet lysa.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Ljuset i hans hyddo skall varda till mörker, och hans lykta öfver honom skall utsläckt varda.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Hans håfvors tillgångar skola varda trånga, och hans anslag skall fela honom;
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Ty han är med sina fötter förd i snarona, och vandrar i nätet.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
En snara skall hålla hans häl, och de törstige skola få fatt på honom.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Hans snara är lagd på jordene, och hans gildre på hans stig.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
På alla sidor skola hastig förfärelse förskräcka honom, så att han icke skall veta hvartut han skall.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Hunger skall blifva hans håfvor, och uselhet skall blifva honom tillredd, och hänga vid honom.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Hans huds starkhet skall förtärd varda, och hans starkhet skall dödsens Förste förtära.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Hans tröst skall utrotas utu hans hyddo, och de skola drifva honom till förskräckelsens Konung.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Uti hans hyddo skall intet blifva; öfver hans palats skall svafvel strödt varda.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Nedantill skola hans rötter förtorkas, och ofvanuppå afskäras hans säd.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Hans åminnelse skall förgås i landena, och skall intet namn hafva på gatone.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Han skall fördrifven varda ifrå ljusena i mörkret, och af jordene bortkastad varda.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Han skall ingen barn hafva, och ingen barnabarn i sin folk; honom skall ingen qvar blifva i hans slägt.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
De som efter honom komma, skola gifva sig öfver hans dag; och dem, som för honom äro, skall fruktan uppå komma.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Detta är dens orättfärdigas boning; och detta är rummet till honom, som intet vet af Gudi.
