< Job 18 >
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Markaasaa Bildad oo ahaa reer Shuuxii u jawaabay, oo wuxuu ku yidhi,
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
War ilaa goormaad hadallo sii wadaysaan? War bal fiirsada, oo annana dabadeed baannu hadlaynaa.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
War bal maxaa sida xayawaan naloogu tiriyaa? Oo bal maxaannu hortiinna ugu nijaasownay?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
War waa adiga xanaaq daraaddiis isla jeexjeexayaye Dhulka ma daraaddaa baa looga tegayaa? Mase dhagaxa ayaa meeshiisa laga rujinayaa?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Hubaal iftiinka sharrowgu wuu demi doonaa, Oo ololka dabkiisuna siima iftiimi doono.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Iftiinka teendhadiisu wuxuu ahaan doonaa gudcur, Oo laambaddiisa kor taalna way demi doontaa.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Tallaabooyinka itaalkiisu way iscidhiidhin doonaan, Oo taladiisu isagay hoos u ridi doontaa.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Waayo, isagu wuxuu cagta gashadaa shabag, Oo wuxuu ku kor socdaa dabin.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Waxaa isaga cedhibta ku dhegi doona dabin, Oo qool baana qabsan doona.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Waxaa dhulka ugu qarsan siriq, Oo jidkana waxaa u yaal dabin.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Dhinac kasta waxaa ka bajin doona cabsi, Oo xataa gadaalna way ka soo eryan doontaa.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Xooggiisa waxaa dili doonta gaajo, Oo belaayona agtiisay diyaar ku tahay.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Oo waxay baabbi'in doontaa xubnaha jidhkiisa, Oo curadka dhimashada ayaa xubnihiisa baabbi'in doona.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Oo isaga waa laga rujin doonaa teendhadiisa uu isku halleeyo, Oo waxaa loo keeni doonaa boqorka cabsida.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Teendhadiisa waxaa ku jiri doona wax aan wixiisii ahayn, Oo hoygiisana waxaa lagu soo kor firdhin doonaa baaruud.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Xididdadiisa hoose way qallali doonaan, Oo laamihiisa sarena waa la jari doonaa.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Dhulka laguma xusuusan doono, Oo jidkana magac kuma uu yeelan doono.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Isaga iftiin baa gudcur looga kaxayn doonaa, Oo dunidana waa laga eryi doonaa.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Oo isagu dadkiisa kuma dhex lahaan doono wiil uu dhalay iyo mid uu wiilkiisii dhalay toona, Ama mid ku hadha meelihii uu degganaan jiray.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Dadka ka dambeeyaa waxay ka yaabi doonaan wakhtigiisa, Sidii ay kuwii horeba uga baqeen.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Sida xaqiiqada ah guryaha kuwa aan xaqa ahayn waa sidaas oo kale, Oo kii aan Ilaah aqoon meeshiisiina waa tan.