Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Билдад дин Шуах а луат кувынтул ши а зис:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
„Кынд вей пуне капэт ачестор кувынтэрь? Вино-ць ын минць, ши апой вом ворби.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Пентру че не сокотешть атыт де добиточь? Пентру че не привешть ка пе ниште вите?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Оаре пентру тине, каре те сфыший ын мыния та, с-ажунгэ пустиу пэмынтул ши сэ се стрэмуте стынчиле дин локул лор?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Да, лумина челуй рэу се ва стинӂе ши флакэра дин фокул луй ну ва май стрэлучи.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Се ва ынтунека лумина ын кортул луй ши се ва стинӂе кандела дясупра луй.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Паший луй чей путерничь се вор стрымта; ши, ку тоате опинтириле луй, ва кэдя.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Кэч калкэ ку пичоареле пе лац ши умблэ прин окюрь де реця;
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
есте принс ын курсэ де кэлкый ши лацул пуне стэпынире пе ел;
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
капкана ын каре се принде есте аскунсэ ын пэмынт ши принзэтоаря ый стэ пе кэраре.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Де жур ымпрежур ыл апукэ спайма ши-л урмэреште пас ку пас.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Фоамя ый мэнынкэ путериле, ненорочиря есте алэтурь де ел.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Мэдулареле ый сунт мистуите унул дупэ алтул, мэдулареле ый сунт мынкате де ынтыюл нэскут ал морций.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Есте смулс дин кортул луй, унде се кредя ла адэпост, ши есте тырыт спре ымпэратул спаймелор.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Нимень дин ай луй ну локуеште ын кортул луй, пучоасэ есте пресэратэ пе локуинца луй.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Жос и се усукэ рэдэчиниле; сус ый сунт рамуриле тэяте.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Ый пере помениря де пе пэмынт, нумеле луй ну май есте пе улицэ.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Есте ымпинс дин луминэ ын ынтунерик ши есте изгонит дин луме.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Ну ласэ нич моштениторь, нич сэмынцэ ын попорул сэу, ничо рэмэшицэ вие ын локуриле ын каре локуя.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Нямуриле каре вор вени се вор уйми де прэпэдиря луй, ши нямул де акум ва фи купринс де гроазэ.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Ачаста есте соарта челуй рэу, ачаста есте соарта челуй че ну куноаште пе Думнезеу.”
