Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Wtedy Bildad z Szuach odpowiedział:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
Kiedy wreszcie położycie kres tym słowom? Pomyślcie, potem będziemy mówić.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Czemu uważacie nas za bydło? Czemu jesteśmy obrzydliwi w waszych oczach?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Ty, który szarpiesz gniewem swą duszę – czy z twojego powodu będzie opuszczona ziemia i skały będą przesunięte ze swego miejsca?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Tak, światło niegodziwych zgaśnie, a iskra jego ognia już nie zaświeci.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Światło jego przybytku się zaćmi i jego pochodnia nad nim zagaśnie.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Kroki jego siły będą skrępowane, jego własna rada powali go.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Jego nogi bowiem zawiodą go w sieć, chodzi po sidłach.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Sidło uchwyci go za piętę i przemoże go łupieżca.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Sidło dla niego ukryte jest w ziemi, a pułapka na niego – na drodze.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Zewsząd będą go przerażać strachy, ścigają go na każdym kroku.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Głód osłabi jego siły i zniszczenie [będzie] czyhało u jego boku.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Pożre żyły jego skóry, pierworodny śmierci pożre jego członki.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Jego ufność będzie wykorzeniona z jego namiotu i zostanie on przyprowadzony do króla strachów.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
[Strach] będzie mieszkał w jego namiocie, bo [ten] nie należy do niego; jego mieszkanie będzie posypane siarką.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Od spodu uschną jego korzenie, a z wierzchu będzie obcięta jego gałąź.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Pamięć o nim zginie z ziemi, a jego imienia nie [wspomną] na ulicach.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Wypędzą go ze światła do ciemności i wyrzucą go z okręgu świata.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Nie będzie miał syna ani wnuka pośród swego ludu i nikt nie pozostanie w jego mieszkaniach.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Ci, którzy przyjdą po nim, osłupieją na jego dzień, tak jak poprzednich ogarnął strach.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Takie są mieszkania niegodziwych i takie jest miejsce tego, który nie zna Boga.
