Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Bildaad Shuhaahichi akkana jedhee deebise:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
“Isin haasaa kana yoom fixxu? Mee qalbeeffadhaa; ergasii dubbachuu dandeenya.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Nu maaliif akka looniitti hedamna? Maaliifis fuula kee duratti akka gowwaatti ilaalamna?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Ati kan aariidhaan of ciccirtu, lafti sababii keetiif duwwaatti haftii? Yookaan kattaan iddoo isaatii ni buqqifamaa?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
“Ibsaan nama hamaa ni dhaama; arrabni ibidda isaa ifa hin kennu.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Ifni dunkaana isaa keessaa ni dukkanaaʼa; ibsaan isa bira jirus ni dhaama.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Jabinni tarkaanfii isaa ni dadhaba; malli isaas isuma kuffisa.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Miilli isaa kiyyoo keessa isa buusa; inni boolla kiyyeeffame irra ni joora.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Kiyyoon kottee isaa qaba; futtaasaanis jabeessee isa qaba.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Lafa irra funyoon isaaf dhokfameera; karaa isaa irras kiyyoon kaaʼameera.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Naasuun karaa hundaan isa sodaachisa; faana isaa buʼees isa ariʼa.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Badiisni afaan itti banateera; balaanis qophaaʼee jiguu isaa eeggata.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Gogaan isaa dhukkubaan nyaatamee dhuma; ilmi duʼaa hangaftichi harkaa fi miilla isaa nyaata.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Inni dunkaana abdate keessaa buqqifamee gara mootii sodaatti geeffama.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Waan kan isaa hin taʼinis dunkaana isaa keessa jiraata; dinyiin bobaʼus iddoo inni jiraatu irra faffacaʼa.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Jalaan hiddi isaa ni goga; irraan immoo dameen isaa ni coollaga.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Yaadannoon isaa lafa irraa ni bada; maqaan isaas lafa irraa ni dhabama.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Inni ifa keessaa gara dukkanaatti darbatama; addunyaa irraas ni dhabama.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Inni saba isaa gidduutti ijoollee yookaan sanyii, biyya duraan jiraate keessatti hambaa hin qabaatu.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Namoonni dhiʼaa waaʼee isaa dhagaʼanii rifatu; warri baʼaas sodaadhaan guutamu.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Iddoon jireenya nama hamaa, dhugumaan akkana taʼa; iddoon nama Waaqa hin beeknees kanuma taʼa.”
