Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
A LAILA olelo aku o Biledada, no Suha, i mai la,
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
Ahea la e hoopau oe i na huaolelo? E noonoo, a mahope iho e olelo aku makou.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
No ke aha la e mauaoia makou, e like me ua holoholona, A ua haumia imua o kou mau maka?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Haehae no oia ia ia iho ma kona huhu: E haaleleia anei ka honua nou? A e hooneeia aku anei ka pohaku mai kona wahi aku?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
O ka malamalama o ka poe hewa e pio ana no ia, Aole hoi e hoomalamalama mai ka lapalapa o kona ahi.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
O ka malamalama he pouli ia iloko o kona halelewa, A o kona kukui me ia, e pio no ia.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
E hoopilikiaia kona hele ikaika, A e hookulaina kona noonoo ana ia ia.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
No ka mea, ua hooheiia oia i ka upena ma kona wawae, A e hele ana no ia maluna o ka pahele.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
E hoopaa ke kipuka ia ia ma ke kuekuewawae, E hanapaa hoi ke pahele ia ia.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Ua hunaia ma ka lepo ke pahele nona, A me ka upiki nona ma ke ala.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Ua hooweliweli na mea makau ia ia a puni, A e alualu ia ia ma kona wawae.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
E nawaliwali kona ikaika no ka pololi, A e makaukau ka make ma kona aoao.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
E ai no ia i na apana o kona ili, O ka hanau mua o ka make, e hoopau no ia i kona mau lala.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
E kailiia kona mea i paa ai, mai kona halelewa aku, A e lawe aku no ia ia ia i ke alii weliweli.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
E noho no ia mea iloko o kona halelewa, no ka mea, aohe nona ia; E luluia ka luaipele maluna o kona hale.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Malalo e maloo kona mau aa, A maluna e okiia'ku kona lala.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
E nalowale kona hoomanaoia mai ka honua aku, Aole inoa nona ma ke alanui.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
E hookuke aku lakou ia ia mai ka malamalama a i ka pouli, A e alualu ia ia mai ka honua aku.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Aohe ana keiki, aohe hoi mamo mawaena o kona poe kanaka, Aole hoi he mea i koe iloko o kona mau hale.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
O na hanauna mahope e kahaha lakou no kona manawa, A loaa i na kupuna ka makau.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
He oiaio, oia na wahi noho o ka poe hewa, A oia kahi o ka mea ike ole i ke Akua.
