Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Sai Bildad mutumin Shuwa ya amsa,
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
“Yaushe za ka gama maganganun nan? Ka dawo da hankalinka sa’an nan za mu iya yin magana.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Don me muke kamar shanu a wurinka, ka ɗauke mu mutanen wofi?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Kai da ka yayyage kanka don haushi, za a yashe duniya saboda kai ne? Ko kuma duwatsu za su matsa daga wurinsu?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
“An kashe fitilar mugu; harshen wutarsa ya daina ci.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Wutar cikin tentinsa ta zama duhu; fitilar da take kusa da shi ta mutu.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Ƙarfin takawarsa ya ragu; dabararsa ta ja fāɗuwarsa.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Ƙafafunsa sun kai shi cikin raga, yana ta yawo a cikin ragar.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Tarko ya kama ɗiɗɗigensa; tarko ya riƙe shi kam.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
An ɓoye masa igiya da za tă zarge shi a ƙasa; an sa masa tarko a kan hanyar da zai bi.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Tsoro duk ya kewaye shi ta kowane gefe yana bin shi duk inda ya je.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Masifa tana jiransa; bala’i yana shirye yă fāɗa masa a lokacin da zai fāɗi.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Ya cinye wani sashe na gaɓar jikinsa; ɗan fari na mutuwa ya cinye ƙafafunsa.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
An yage shi daga zaman lafiyar da yake yi a cikin tentinsa aka sa shi tsoro sosai.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Wuta ta cinye tentinsa; farar wuta ta rufe wurin da yake zama.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Jijiyoyinsa sun bushe a ƙasa rassansa sun mutu a sama.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
An manta da shi a duniya; ba wanda yake ƙara tunawa da shi.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
An tura shi daga cikin haske zuwa cikin duhu, an kore shi daga duniya.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Ba shi da’ya’ya ko zuriya cikin mutanensa, ba sauran wanda yake a raye a wurin da ya taɓa zama.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Mutanen Yamma suna mamakin abin da ya faru da shi; tsoro ya kama mutanen gabas.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Ba shakka haka wurin zaman mugun mutum yake, haka wurin zaman wanda bai san Allah ba yake.”
