Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Epi Bildad, Shuach la te reponn:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
“Pou jiskilè ou va chase pawòl? Montre bon sans ou pou nou kab pale.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Poukisa nou gade tankou bèt, tankou sòt nan zye ou?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
O ou menm ki chire pwòp kò ou menm nan kòlè ou, èske se pou lakoz ou menm ke tè a ta abandone, oswa wòch la deplase nan plas li?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
“Anverite, limyè a mechan an va etenn, e flanm dife li pap bay limyè.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Limyè nan tant li an vin fènwa, e lanp li etenn sou li.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Gran pa dyanm li yo vin kout, e pwòp manèv li a vin desann li.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Paske li tonbe nan pèlen an akoz pwòp pye li e li mache sou file a.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Yon pèlen pran l pa talon, e yon filè vin fèmen sou li.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Yon pyèj kache pou li nan tè a, e yon zatrap sou chemen li.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Patou laperèz fè l sezi e kouri dèyè l nan chak pa ke li fè.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Fòs li vin epwize e gwo dega parèt akote li.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Kò li devore pa maladi; premye ne lanmò a devore manm kò li yo.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Li fin chire soti nan sekirite tant li an e yo pran l pou l parèt devan wa laperèz la.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Anyen pa rete nan tant li ki pou li; souf gaye toupatou sou abitasyon li.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Rasin li vin sèch anba li, e branch li fin koupe pa anwo.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Memwa li fin disparèt sou tè a men li pa gen non nan okenn lòt peyi.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Li bourade pouse lwen limyè a pou rive nan tenèb, e chase jis deyò mond kote moun rete a.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Li pa gen ni desandan ni posterite pami pèp li a, ni okenn moun ki rete kote li te demere.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Sila nan lwès yo vin revòlte de desten li e sila nan lès yo vin sezi ak laperèz.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Anverite, se konsa abitasyon a mechan yo ye a. Sa se plas a sila ki pa konnen Bondye a.”
