Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Hichun Shuh mi Bildad chun adonbut in:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
Nathusei nangah masang a ichan sauva nasei nahlai ding ham? Ka donbut diu nadeija ahile chihna thu seijin.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Nangin keiho gamsa ho sanga phajo maimaija neigel uham? Nangin keiho hi mingol a nei ngai tou ham?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Nalung han man in nalu jang sam chu botchai theijin nate, ahinlah hichun leiset asuhmang thei ding ham? Songpi ho akithin sah theiding ham?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Tahbeh in migilou te thaomei kimut mit peh intin ameikong jeng u jong vahdoh lou ding ahi.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Aponbuh uva athaomei jengu jong hung thim ding ahi, achung lang uva kikhai thaomei jong kimutmit ding ahi.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Migilouvin ama kam'a kitahsan tah a akalson nau kisuhchom peh ding, amaho thilgon mama a chu kipal lhu diu ahi.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Migilou chu lenna a ohin kokhuh sunga alhalut jiuve.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Thang kikam chun akhotal jum u akhit khan thang chun akhit chah kheh e.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Khaokol chu tolla akisel den nalaijin, alampiuva khao akijung galkai peh e.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Migiloute chu kichat tijatnan aum kimvel un chule akalson jouse asuboi ji'e.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Akelthoh u chun athao asulhom in chuleh vangset nachun amaho kipal lhuh ding chu anga ahi.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Natna in ativun u anen, thinan atibah u aval lhum tai.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Ahoidoh nau ainuva konna kibotkhen uva, chule kichat umtah lengpa henga chun akipui lha tauve.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Migiloute in chu kihal lha a ain chung uva kath meikong akijuh lhah sah e.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Ajungu golha a abah u jong goplha ding ahi.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Aum ingo kihetna ho jouse leisetna konna mangthah ding ahin koima chan amaho min chu ageldoh kit lou ding ahi.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Khovah a konna muthim lah a kisep lut ding ahiuvin vannoi leiset a konna kidel manga ahi tauve.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Amahon chate hihen tute hijongle anei tahlou ding u ahi, achennau gamsung a hung cheng ding son leh pah hung beihel ding ahi.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Nilhum lam miten avangset diu akichat peh un, solam amite akichauve.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Hichehi migilou Pathen neiloute chenna mun ahi tin hin seiju vinte.
