Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Unya si Bildad ang Suhitanhon, mitubag ug miingon:
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
Hangtud anus-a ang pangayam ninyo sa mga pulong? Palandunga, ug sa human magasulti kita.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Ngano bang imong giisip kami nga mga mananap, Ug nahimong mahugaw sa imong mga mata?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Ikaw nga tungod sa imong kapungot nagabitas sa imong kaugalingon, Pagabiyaan ba ang kalibutan tungod kanimo? Kun pagabalhinon ba ang bato gikan sa iyang nahamutangan?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Oo, ang suga sa mga dautan pagapalungon, Ug ang aligato sa iyang kalayo dili modan-ag.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Ang kahayag mongitngit sa sulod sa iyang balong-balong, Ug ang lamparahan sa ibabaw niya pagapalongon.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon pagatul-iron, Ug ang iyang kaugalingong salabutan magahulog kaniya.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Kay pinaagi sa iyang kaugalingong mga tiil nahulog siya sa pukot, Ug siya naglakaw sa mga mata sa pukot.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Usa ka bitik magasakmit kaniya sa iyang tikod, Ug usa ka laang magagapus kaniya.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Anaay usa ka balatik nga gitago diha sa yuta alang kaniya, Ug usa ka balag-ong giandam kaniya sa iyang agianan.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
May kahadlok makapalisang kaniya sa luyo ug luyo, Ug magagukod kaniya sa iyang mga tikod.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Ang iyang kusog mahuyang sa kagutom, Ang kadaut ginaandam sa iyang luyo.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Ang mga bahin sa iyang lawas pagatunlon, Oo, ang iyang mga bahin igatulon sa anak nga panganay sa kamatayon.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Pagalangkaton siya gikan sa balong-balong diin atua ang iyang pagsalig: Ug siya pagadad-on ngadto sa hari sa mga kahadlok.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Ang butang nga dili iya mahamutang sa iyang balong-balong; Sa iyang pinuy-anan igasabulak ang azufre.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Ang iyang mga gamut sa ilalum magamala, Ug sa ibabaw ang iyang mga sanga mangalaya.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Ang iyang handumanan mapala sa ibabaw sa yuta, Ug sa dalan ang iyang ngalan dili mahamutang.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Siya papahawaon gikan sa kahayag ngadto sa kangitngitan, Ug siya igasalikway gikan sa kalibutan.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Dili siya makabaton ug mga anak, ni mga anak sa iyang mga anak sa taliwala sa iyang katawohan, Ni makabaton usab siya ug kabilin sa iyang ginapuy-an.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Kadtong tanan nga magasunod kaniya manghitingala sa iyang adlaw, Ingon nga kadtong tanan nga nanghiuna nangalisang.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Sa pagkamatuod mao kana ang mga pinuy-anan sa mga dili matarung, Ug kini mao ang himutangan niadtong dili moila sa Dios.
