Job 18
1 Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
Unya si Bildad nga taga-Shua mitubag ug miingon,
2 Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
“Kanus-a ka ba moundang sa imong pagsulti? Pagpakabana, ug pagkahuman mosulti kami.
3 Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
Nganong giisip man kami ingon nga mga mananap; nganong nahimo na man kaming mga hungog sa imong panan-aw?
4 Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
Ikaw nga misakit sa imong kaugalingon diha sa imong kasuko, kinahanglan ba nga isalikway ang kalibotan alang kanimo o angay bang balhinon ang mga bato gikan sa ilang mga nahimutangan?
5 Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
Tinuod gayod, mapalong ang suga sa tawong daotan; ang agipo sa iyang kalayo dili na modan-ag.
6 Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
Mongitngit ang suga sa iyang tolda; mapalong ang lampara sa iyang ibabaw.
7 Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon mamahimong hamubo; ang iyang kaugalingong laraw mopatumba kaniya.
8 Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
Kay malit-ag ang iyang mga tiil ngadto sa usa ka pukot; magalakaw siya padulong sa bung-aw.
9 Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
Ang lit-ag mokupot kaniya sa tikod; ang bitik mogapos kaniya.
10 Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
Anaay higot nga giandam sa yuta alang kaniya; ug alang kaniya ang lit-ag sa dalan.
11 Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
Ang kalisang magpahadlok kaniya sa bisan asang bahin; dakpon nila siya diha sa iyang mga tikod.
12 Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
Ang iyang kadato mamahimong kagutom, ug ang katalagman giandam na sa iyang kilid.
13 Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
Ang mga bahin sa iyang lawas pagalamyon; tinuod gayod, ang kamagulangan sa kamatayon magalamoy sa iyang mga bahin.
14 Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
Langkaton siya gikan sa luwas niyang tolda ug gipalakaw paingon sa hari sa mga kalisang.
15 Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
Ang ubang mga tawo magpuyo na sa iyang tolda human nila masabwagi ug asupre sa iyang pinuy-anan.
16 Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
Mangauga ang iyang mga ugat sa ilalom; pagaputlon ang iyang sanga sa ibabaw.
17 Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
Ang iyang handumanan mangahanaw ibabaw sa kalibotan; mangapapas na ang iyang ngalan sa mga kadalanan.
18 Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
Papahawaon siya gikan sa kahayag ngadto sa kangitngit ug abugon niining kalibotana.
19 Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
Dili siya makabaton ug anak nga lalaki o mga apo nga lalaki taliwala sa iyang katawhan, ni adunay mahibiling banay sa iyang gipuy-an.
20 Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
Kadtong nagpuyo sa kasadpan mangahadlok sa mahitabo kaniya sa umaabot nga adlaw; kadtong nagpuyo sa sidlakan mangalisang pinaagi niini.
21 Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
Tinuod gayod nga mao kana ang pinuy-anan sa mga tawong dili matarong, ang mga dapit niadtong wala masayod sa Dios.
