Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Il mio spirito si dissolve, I miei giorni sono spenti, I sepolcri mi [aspettano].
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Non ho io appresso di me degli schernitori? E l'occhio mio non dev'egli sopportare le loro provocazioni?
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Deh! metti [pegno], dammi sicurtà [per piatir] teco; Chi [sarà] colui [che] mi toccherà nella mano?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Perciocchè, [quant'è a costoro], tu hai nascosto il senno al cuor loro, E però tu non li innalzerai.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Di chi parla fra gli amici per lusinga Anche gli occhi de' figliuoli saranno consumati.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
Egli mi ha posto per servir di proverbio a' popoli, Ed io sono pubblicamente menato attorno in sul tamburo.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
E l'occhio mio è tutto raggrinzato di sdegno, E tutte le mie membra [son] simili ad un'ombra.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Gli [uomini] diritti stupiranno di questo, E l'innocente se ne commoverà per cagion dell'ipocrita.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Ma pure il giusto si atterrà alla sua via, E colui ch'è puro di mani vie più si raffermerà.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Or ravvedetevi pure voi tutti, e [poi] venite; Non troverò io alcun savio fra voi?
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
I miei giorni son passati via; I miei disegni, i proponimenti del mio cuore son rotti.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
La notte [mi] è cangiata in giorno, La luce è di presso seguita dalle tenebre.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Se io mi trattengo di speranza, il sepolcro [sarà] la mia casa, Io farò il mio letto nelle tenebre. (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Già ho gridato alla fossa: Tu [sei] mio padre; Ed a' vermini: [Voi siete] la madre, e la sorella mia.
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
Ed ove [è] ora la mia speranza? Sì, la mia speranza? chi la potrà vedere?
