Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
| רוחי חבלה ימי נזעכו קברים לי׃ |
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
| אם לא התלים עמדי ובהמרותם תלן עיני׃ |
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
| שימה נא ערבני עמך מי הוא לידי יתקע׃ |
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
| כי לבם צפנת משכל על כן לא תרמם׃ |
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
| לחלק יגיד רעים ועיני בניו תכלנה׃ |
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
| והצגני למשל עמים ותפת לפנים אהיה׃ |
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
| ותכה מכעש עיני ויצרי כצל כלם׃ |
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
| ישמו ישרים על זאת ונקי על חנף יתערר׃ |
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
| ויאחז צדיק דרכו וטהר ידים יסיף אמץ׃ |
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
| ואולם כלם תשבו ובאו נא ולא אמצא בכם חכם׃ |
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
| ימי עברו זמתי נתקו מורשי לבבי׃ |
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
| לילה ליום ישימו אור קרוב מפני חשך׃ |
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
| אם אקוה שאול ביתי בחשך רפדתי יצועי׃ (Sheol h7585) |
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
| לשחת קראתי אבי אתה אמי ואחתי לרמה׃ |
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
| ואיה אפו תקותי ותקותי מי ישורנה׃ |
