Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
“Lespri m fin kase. Jou m yo etenn; tonbo a pare pou mwen.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Anverite mokè yo avè m, e zye m fikse sou pwovokasyon yo.
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
“Depoze la koulye a, yon sekirite. Kanpe kon garanti mwen, ak Ou menm. Se kilès ki kab antann avè m?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Paske Ou te anpeche kè yo konprann; pou sa, ou pa p egzalte yo.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Sila ki enfòme kont zanmi li yo pou piyaj la, menm zye pitit li yo va vin gate.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
“Men Li te fè m vin tounen yon vye pwovèb pou pèp la. Konsa, yo vin krache sou figi m.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Anplis, zye m vin pa wè klè akoz doulè m, e tout nanm mwen tankou lonbraj.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Moun ladwati va byen twouble ak sa, e linosan an va leve li menm kont enkwayan yo.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Malgre, moun dwat la va kenbe chemen li e sila ki gen men pwòp yo va vin pi fò e pi fò.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Men nou tout, retounen; malgre mwen pa twouve yon nonm saj pami nou.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Jou pa m yo fin pase, plan mwen yo vin chire nèt, menm dezi a kè mwen yo.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Yo fè lannwit mwen vin sanble lajounen. Yo di ‘limyè a toupre’ lè tout se fènwa.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Si mwen chache Sejou mò yo kon lakay mwen, si mwen fè kabann mwen nan tenèb la; (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Si mwen kriye a fòs tonbo a: ‘Se ou ki papa m’; epi a vè a: “Ou se manman m ak sè m’;
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
Alò, koulye a, se kibò espwa mwen ye? Epi se kilès k ap okipe espwa m?
