Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Mon âme est meurtrie, mes jours s’éteignent, la tombe m’attend.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Ne suis-je pas en butte à des moqueries? Mes yeux ne sont-ils pas constamment témoins de leurs perfidies?
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Ah! De grâce, accorde-moi ta caution! Sois toi-même mon garant vis-à-vis de toi qui voudrait s’engager pour moi?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Car tu as fermé leur cœur à la raison; aussi ne les laisseras-tu pas triompher.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Pour une part de butin on trahit des amis, de sorte que les yeux de leurs enfants se consument de misère.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
On a fait de moi la fable des nations; je suis l’homme à qui on crache au visage.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Mes yeux sont éteints par le chagrin, et tous mes organes sont comme une ombre.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Les gens de bien en sont stupéfaits, et l’innocent en est révolté contre l’impie.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Cependant le juste persiste dans sa conduite, et celui qui a les mains pures redouble d’énergie.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Quant à vous, retournez-vous donc tous contre moi, venez! Je ne trouverai pas un sage parmi vous.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Mes jours ont fui, mes projets sont ruinés, ces trésors de mon cœur.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
De la nuit ils veulent faire le jour, ils disent la lumière plus proche que les ténèbres.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Si je n’attends plus d’autre demeure que le Cheol, si j’ai étendu ma couche dans la région des ombres; (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
si je dis au tombeau: "Tu es mon père!" et à la vermine: "Tu es ma mère et ma sœur"
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
où donc est mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
