Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
My spirit is consumed, my days are extinct, the grave is [ready] for me.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Surely there are mockers with me, and mine eye abideth in their provocation.
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Give now a pledge, be surety for me with thyself; who is there that will strike hands with me?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
For thou hast hid their heart from understanding: therefore shalt thou not exalt [them].
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
He that denounceth his friends for a prey, even the eyes of his children shall fail.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
He hath made me also a byword of the people; and I am become an open abhorring.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Mine eye also is dim by reason of sorrow, and all my members are as a shadow.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Upright men shall be astonied at this, and the innocent shall stir up himself against the godless.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Yet shall the righteous hold on his way, and he that hath clean hands shall wax stronger and stronger.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
But return ye, all of you, and come now: and I shall not find a wise man among you.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
My days are past, my purposes are broken off, even the droughts of my heart.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
They change the night into a day: the fight, [say they], is near unto the darkness.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
If I look for Sheol as mine house; if I have spread my couch in the darkness; (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
If I have said to corruption, Thou art my father; to the worm, [Thou art] my mother, and my sister;
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
Where then is my hope? and as for my hope, who shall see it?
