Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
我的心灵消耗，我的日子灭尽； 坟墓为我预备好了。
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
真有戏笑我的在我这里， 我眼常见他们惹动我。
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
愿主拿凭据给我，自己为我作保。 在你以外谁肯与我击掌呢？
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
因你使他们心不明理， 所以你必不高举他们。
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
控告他的朋友、以朋友为可抢夺的， 连他儿女的眼睛也要失明。
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
神使我作了民中的笑谈； 他们也吐唾沫在我脸上。
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
我的眼睛因忧愁昏花； 我的百体好像影儿。
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
正直人因此必惊奇； 无辜的人要兴起攻击不敬虔之辈。
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
然而，义人要持守所行的道； 手洁的人要力上加力。
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
至于你们众人，可以再来辩论吧！ 你们中间，我找不着一个智慧人。
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
我的日子已经过了； 我的谋算、我心所想望的已经断绝。
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
他们以黑夜为白昼， 说：亮光近乎黑暗。
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
我若盼望阴间为我的房屋， 若下榻在黑暗中， (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
若对朽坏说：你是我的父； 对虫说：你是我的母亲姊妹；
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
这样，我的指望在哪里呢？ 我所指望的谁能看见呢？
