Job 17
1 Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
Taqətim kəsilir, günlərim batır, Məni məzar gözləyir.
2 Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
Həqiqətən, ətrafıma rişxəndçilər yığılır, Gözüm onların düşmənçiliyini görür.
3 Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
Ey Allah, Öz hüzurunda mənə zəmanət ver. Başqa kim var ki, mənə zamin dursun?
4 Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
Çünki onların qəlbini anlayış üçün bağladın, Ona görə onlara zəfər qazandırmayacaqsan.
5 Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
Pul üçün dostlarını satanın Övladlarının işığı sönəcək.
6 Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
Allah məni insanların dilinə saldı, Üzümə tüpürdülər.
7 Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
Gözümün nuru kədərdən qaraldı, Bütün əzalarım kölgə kimi qaldı.
8 De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
Buna əməlisaleh insanlar mat qalıb, Günahsızlar allahsızlara qarşı çıxır.
9 Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
Saleh insanlar öz yolunu tutur, Əlitəmiz olanlar getdikcə güclənir.
10 En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
Amma hamınız qayıdıb gəlsəniz, Aranızdan bir hikmətli insan tapmaram.
11 Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
Günlərim ötüşdü, Fikirlərim, arzularım pərən-pərən düşdü.
12 Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Onlar gecəni gündüzə çevirir, “Zülmətə işıq yaxındır” deyir.
13 Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
Əgər ölülər diyarını evimdir deyə gözləsəm, Yatağımı qaranlıqda sərsəm, (Sheol h7585)
14 Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
Qəbirə “atam sənsən”, Qurda “anam-bacım sənsən” desəm,
15 Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
Ümidim hara gedər? Mənim ümidimi kim görər?
