Job 16
1 Job antwoordde, en sprak:
| ויען איוב ויאמר׃ |
2 Zulke beweringen heb ik nu al meer dan genoeg gehoord; Gij zijt allemaal onuitstaanbare troosters!
| שמעתי כאלה רבות מנחמי עמל כלכם׃ |
3 Komt er dan nooit een eind aan die bluf, Wat prikkelt u toch, om te praten?
| הקץ לדברי רוח או מה ימריצך כי תענה׃ |
4 Ik zou juist eender als gij kunnen spreken, Waart gij in mijn plaats; Mooie woorden tegen u kunnen zeggen, Het hoofd over u kunnen schudden;
| גם אנכי ככם אדברה לו יש נפשכם תחת נפשי אחבירה עליכם במלים ואניעה עליכם במו ראשי׃ |
5 U met de mond kunnen troosten, En met de lippen beklagen.
| אאמצכם במו פי וניד שפתי יחשך׃ |
6 Als ik spreek, wordt mijn leed er niet door verminderd; Maar wat komt er van mij, als ik zwijg?
| אם אדברה לא יחשך כאבי ואחדלה מה מני יהלך׃ |
7 De kwaadwillige zou mij aanstonds weerloos maken En heel zijn bent greep mij aan;
| אך עתה הלאני השמות כל עדתי׃ |
8 Mijn lasteraar zou tegen mij getuigen, Tegen mij optreden, mij aanklagen;
| ותקמטני לעד היה ויקם בי כחשי בפני יענה׃ |
9 Zijn toorn verscheurt en bestookt mij, Hij knerst de tanden tegen mij! Mijn tegenstanders zouden mij met hun ogen doorboren,
| אפו טרף וישטמני חרק עלי בשניו צרי ילטוש עיניו לי׃ |
10 Hun monden tegen mij opensperren, Smadelijk mij op de wangen slaan, Als één man tegen mij optrekken!
| פערו עלי בפיהם בחרפה הכו לחיי יחד עלי יתמלאון׃ |
11 Want God levert mij aan deugnieten over, En werpt mij in de handen der bozen;
| יסגירני אל אל עויל ועל ידי רשעים ירטני׃ |
12 Ik leefde in vrede: Hij heeft me gebroken, Bij de nek gegrepen en neergesmakt; Hij heeft mij tot zijn doelwit gemaakt,
| שלו הייתי ויפרפרני ואחז בערפי ויפצפצני ויקימני לו למטרה׃ |
13 Zijn pijlen snorren om mij heen; Meedogenloos doorboort Hij mijn nieren, En stort mijn gal over de bodem uit.
| יסבו עלי רביו יפלח כליותי ולא יחמול ישפך לארץ מררתי׃ |
14 Hij schiet mij de ene bres na de andere, Als een krijgsheld stormt Hij op mij los;
| יפרצני פרץ על פני פרץ ירץ עלי כגבור׃ |
15 Ik heb een rouwkleed over mijn huid genaaid, Mijn hoorn in het stof laten zakken;
| שק תפרתי עלי גלדי ועללתי בעפר קרני׃ |
16 Mijn gelaat is rood van het wenen, En over mijn wimpers ligt de schaduw des doods.
| פני חמרמרה מני בכי ועל עפעפי צלמות׃ |
17 Maar omdat er geen geweld aan mijn handen kleeft, Klinkt mijn rein gebed naar omhoog:
| על לא חמס בכפי ותפלתי זכה׃ |
18 Aarde, houd mijn bloed niet bedekt En smoor mijn jammerklacht niet!
| ארץ אל תכסי דמי ואל יהי מקום לזעקתי׃ |
19 Maar nog leeft mijn Getuige in de hemel, Mijn pleitbezorger in den hoge!
| גם עתה הנה בשמים עדי ושהדי במרומים׃ |
20 Mijn jammeren dringt door tot God, Mijn oog stort tranen voor zijn aanschijn.
| מליצי רעי אל אלוה דלפה עיני׃ |
21 O, mocht er een scheidsrechter zijn tussen den mens en God, Als tussen den mens en zijn naaste!
| ויוכח לגבר עם אלוה ובן אדם לרעהו׃ |
22 Want luttel zijn de jaren, die mij nog resten, Eer ik de weg bewandel, waarlangs men niet terugkeert.
| כי שנות מספר יאתיו וארח לא אשוב אהלך׃ |
