Job 15
1 Elifaz van Teman nam het woord en sprak:
Eliphaz de Têmân prit la parole et dit:
2 Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;
Est-il digne du sage de mettre en avant des raisons futiles, de gonfler son sein de vent?
3 Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?
d’employer des arguments sans valeur et des paroles qui ne servent de rien?
4 Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.
Tu en viens à saper la piété, à supprimer les prières au Tout-Puissant!
5 Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,
C’Est ton iniquité qui inspire ta bouche, et ainsi tu adoptes le langage de la mauvaise foi.
6 Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.
C’Est ta bouche qui te condamne, et non moi; tes propres lèvres témoignent contre toi.
7 Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;
Es-tu donc, par ta naissance, le premier des hommes? As-tu vu le jour avant les collines?
8 Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?
As-tu entendu ce qui se dit dans le conseil de Dieu? As-tu confisqué à ton profit la sagesse?
9 Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?
Que sais-tu que nous ne sachions? Que comprends-tu qui nous échappe?
10 Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!
Parmi nous aussi il est des gens vénérables par l’âge, des vieillards plus riches de jours que ton père.
11 Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?
Comptes-tu pour rien les consolations de Dieu et la parole qui t’a été dite en douceur?
12 Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:
Pourquoi te laisser emporter par ton cœur? Pourquoi rouler ainsi tes yeux?
13 Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!
Pourquoi tourner ta mauvaise humeur contre Dieu et laisser échapper de tels discours de ta bouche?
14 Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?
Qu’est-ce donc que l’homme pour se prétendre pur et l’enfant de la femme pour se dire juste?
15 Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;
Quoi! Même en ses saints il n’a pas confiance, et les cieux ne sont pas sans tache à ses yeux!
16 Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!
Que sera-ce de cet être méprisable et corrompu, de l’homme qui boit l’iniquité comme l’eau?
17 Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.
Je veux t’instruire, écoute-moi; je veux t’exposer ce que j’ai vu;
18 Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,
ce que racontent les sages, sans rien dissimuler, comme une tradition de leurs pères,
19 Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen
qui furent, seuls, maîtres de ce pays et auxquels nul étranger ne s’est mêlé:
20 De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;
"Les tourments remplissent toute la vie du méchant, tout le cours des années mesurées au tyran.
21 Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.
Ses oreilles ne cessent d’entendre un bruit terrifiant; en pleine paix, il se voit assaillir par le dévastateur.
22 Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;
Il renonce à l’espoir d’échapper aux ténèbres, il se sait prédestiné au glaive.
23 Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.
Il erre ça et là pour chercher du pain: il a conscience que des jours sombres se préparent pour lui.
24 Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:
La détresse et l’angoisse le jettent dans l’épouvante; elles l’étreignent comme un roi qui monte à l’assaut.
25 Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;
C’Est qu’il a dirigé sa main contre Dieu, il s’est élevé contre le Tout-Puissant.
26 Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!
C’Est qu’il lui a couru sus, le cou tendu, couvert de toute l’épaisseur de ses boucliers bombés.
27 Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:
C’Est qu’il a le visage épaissi par la graisse et le dos arrondi par l’embonpoint.
28 Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;
Aussi se fixe-t-il dans des villes en ruines, dans des maisons qui ne sont pas habitables, étant destinées à se changer en décombres.
29 Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;
Il ne s’enrichira pas, sa fortune ne subsistera point; tel un arbre sans fruits il n’inclinera pas à terre le sommet de ses branches.
30 Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!
Il ne sortira plus des ténèbres; ses rejetons seront consumés par le feu; il disparaîtra comme par un souffle de Dieu.
31 Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.
Qu’il n’espère rien de la fraude! II a fait fausse route. La déception sera son salaire.
32 Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;
Sa carrière sera achevée avant le temps, et son toit de feuillage ne reverdira plus.
33 Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!
Tel qu’une vigne, il sera dépouillé de ses jeunes grappes; tel qu’un olivier, il jettera ses fleurs.
34 Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;
Car la bande des pervers est condamnée à la stérilité; le feu dévore les tentes où s’entassent les dons de la corruption.
35 Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!
Ils conçoivent le mal, ils enfantent le malheur. Leur sein couve la perfidie.
