Job 15

1 Elifaz van Teman nam het woord en sprak:

Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:

2 Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;

Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?

3 Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?

Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.

4 Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.

Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.

5 Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,

Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.

6 Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.

Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.

7 Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;

Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?

8 Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?

Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?

9 Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?

Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?

10 Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!

Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.

11 Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?

Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?

12 Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:

Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,

13 Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!

Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?

14 Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?

Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?

15 Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;

Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:

16 Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!

Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.

17 Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.

Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,

18 Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,

Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,

19 Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen

Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:

20 De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;

Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;

21 Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.

Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.

22 Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;

Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.

23 Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.

Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.

24 Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:

Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;

25 Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;

Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,

26 Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!

Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.

27 Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:

Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.

28 Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;

Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.

29 Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;

Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.

30 Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!

Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.

31 Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.

La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.

32 Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;

Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.

33 Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!

Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.

34 Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;

Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.

35 Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!

Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.