Job 15
1 Elifaz van Teman nam het woord en sprak:
Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
2 Antwoordt een wijze met bluf, En blaast hij zich op met oostenwind;
Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
3 Verdedigt hij zich met beuzelpraat En met holle frasen?
Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
4 Gij breekt zowaar de godsvrucht af, En verstoort de overpeinzing voor het aanschijn van God.
Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
5 Daar uw schuldig geweten uw mond onderricht, En gij de taal van bedriegers kiest,
Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
6 Is het uw eigen mond, die u vonnist: niet ik, Zijn het uw eigen lippen, die tegen u getuigen.
Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
7 Zijt gij als eerste der mensen geboren, Nog vóór de heuvelen ter wereld gebracht;
Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
8 Luistert ge toe in de raad van God, En hebt ge beslag op de Wijsheid gelegd?
Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
9 Wat weet gij, wat wij niet weten, Wat begrijpt gij, wat wij niet verstaan?
What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
10 Ook onder ons zijn bejaarden en grijsaards, Ouder van dagen nog dan uw vader!
With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
11 Zijn soms voor ú de vertroostingen Gods te gering, Het woord, met zachtheid tot u gesproken?
Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
12 Hoe sleept uw hartstocht u mee, En hoe rollen uw ogen:
Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
13 Dat ge uw wrevel tegen God durft keren, En zulke woorden aan uw mond laat ontglippen!
For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
14 Wat is een mens, dat hij rein zou zijn, Rechtschapen, die uit een vrouw is geboren?
What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
15 Zie, zelfs op zijn Heiligen kan Hij niet bouwen, En de hemel is niet rein in zijn oog;
Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
16 Hoeveel minder de mens, afschuwelijk, bedorven, Die de ongerechtigheid als water drinkt!
Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
17 Ik zal het u tonen, luister naar mij; Wat ik gezien heb, u gaan vertellen.
Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
18 Het is hetzelfde, wat de wijzen verkonden, En wat hun vaderen hun niet hadden verborgen,
Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
19 Aan wie alleen het land was geschonken, En bij wie nog geen vreemde was binnengedrongen
To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
20 De goddeloze verkeert heel zijn leven in angst, De tyran al de jaren, die voor hem zijn bedongen;
“All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
21 Schrikgeluiden treffen zijn oren, In volle vrede stormt de plunderaar op hem af.
A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
22 Hij hoopt niet eens, aan de duisternis te ontsnappen, En is bestemd voor het zwaard;
He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
23 Hij wordt als een aas voor de gieren geworpen, En weet, dat sombere dagen hem wachten.
He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
24 Benauwdheid en angst grijpt hem aan, Als een koning ten aanval gereed:
Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
25 Want hij heeft zijn hand tegen God opgeheven, Den Almachtige durven trotseren;
Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
26 Is met trotse nek op Hem afgestormd, Met zijn zwaar beslagen rondas!
And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
27 Omdat hij zijn gelaat met vet heeft bedekt, En een vetlaag gelegd op zijn lenden:
Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
28 Daarom vestigt hij zich in verwoeste steden, In onbewoonbare huizen, die tot puin zijn vervallen;
And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
29 Hij blijft niet rijk, En zijn vermogen houdt geen stand;
He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
30 Zijn schaduw breidt zich niet uit op de grond, En hij ontsnapt de duisternis niet; Het vuur zal zijn loten verschroeien, De wind zijn bloesem verwaaien!
He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
31 Laat hem niet op zijn gestalte vertrouwen, Hij komt bedrogen uit, ze is enkel schijn.
“Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
32 Zijn ranken verdorren vóór de tijd, En zijn twijgen groenen niet meer;
He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
33 Hij is als de wijnstok, die zijn druiven laat vallen, En als de olijf, die zijn bloesem verliest!
He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
34 Ja, de bent der goddelozen is onvruchtbaar, En het vuur verteert de tenten der omkoperij;
The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
35 Ze gaan zwanger van ellende, en baren onheil, Hun schoot draagt ontgoocheling!
They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
