Job 14

1 De mens, geboren uit een vrouw, Leeft korte tijd en vol ellende;

En cuanto al hombre, hijo de mujer, sus días son cortos y llenos de problemas.

2 Hij ontluikt en verwelkt als een bloem, Vliedt heen als een schaduw, en houdt geen stand:

Sale como una flor, y es cortado; sale volando como una sombra, y nunca más se ve.

3 En op zo een vestigt Gij uw oog, En daagt Gij voor uw gericht!

¿Es en uno como este que tus ojos están fijos, con el propósito de juzgarlo?

4 Kan een reine uit een onreine komen? Niet een!

Quién podrá sacar algo limpio de un impuro! Nadie!

5 Maarwanneer dus zijn dagen zijn vastgesteld, Het getal zijner maanden door U is bepaald, Gij hem zijn grens hebt gesteld, die hij niet overschrijdt:

Si sus días están ordenados, y tienes conocimiento del número de sus meses, habiéndole dado un límite fijo más allá del cual no puede ir;

6 Wend dan uw blik van Hem af, en laat hem met rust, Tot hij zijn dagtaak als een huurling volbracht heeft!

Deja que tus ojos se aparten de él, y quita tu mano de él, para que pueda tener placer al final de su día, como un sirviente que trabaja para el pago.

7 Ja, voor een boom is er hoop, als hij wordt omgehakt: Hij loopt weer uit, en zijn loten houden niet op.

Porque hay esperanza de un árbol; si se corta, volverá a retoñar, y sus ramas no llegarán a su fin.

8 Al is ook zijn wortel in de bodem verouderd, Afgestorven zijn tronk in het stof:

Aunque su raíz puede ser vieja en la tierra, y su extremo cortado puede estar muerto en el polvo;

9 Hij bot weer uit, zodra hij het water maar ruikt, Schiet takken als een jonge plant.

Aun así, con el olor del agua, hará brotes y pondrá ramas como una planta joven.

10 Maar sterft een mens, ontzield blijft hij liggen Geeft hij de geest, hij is er niet meer.

Pero el hombre llega a su muerte y se va: abandona su espíritu, ¿y dónde está?

11 Zoals water wegvloeit uit de zee, De rivier leegloopt en uitdroogt:

Las aguas salen de un estanque, y un río se convierte en desecho y seco;

12 Zo legt de mens zich neer, en staat niet meer op En wordt niet wakker uit zijn slaap. Zolang de hemel bestaat, ontwaken zij niet!

Entonces el hombre baja al sepulcro y no vuelve: hasta que los cielos se acaban, no estarán despiertos ni saldrán de su sueño.

13 Ach, als Gij mij in het dodenrijk mocht verschuilen, Mij verbergen, tot uw toorn is bedaard, Mij een tijdstip bepalen, en dan aan mij denken, (Sheol h7585)

¡Si solo me mantuvieras a salvo en el sepulcro, poniéndome en un lugar secreto hasta que tu ira haya pasado, dándome un tiempo fijo para que pueda volver a tu memoria otra vez! (Sheol h7585)

14 Den mens na zijn dood deedt herleven: Dan zou ik al de dagen van mijn harde dienst blijven wachten, Tot mijn aflossing komt!

Si la muerte se lleva a un hombre, ¿volverá a la vida? Todos los días de mi problema estaría esperando, hasta que llegara el momento de mi cambio.

15 Hoe zou ik dan antwoorden, als Gij riept Als Gij het werk uwer handen verlangend kwaamt zoeken!

Al sonido de tu voz daría una respuesta, eres aficionado a la obra de tus manos.

16 Terwijl Gij thans mijn schreden telt, Zoudt Gij niet langer op mijn zonden meer loeren,

Porque ahora mis pasos están numerados por ti, y mi pecado no es pasado por alto.

17 Maar in een buidel mijn overtreding verzegelen, En mijn fouten bedekken!

Mi maldad está sellada en una bolsa, y cosida mi iniquidad.

18 Maar zoals een berg ineenstort, Een rots van haar plaats wordt gerukt,

Pero verdaderamente una montaña que cae se convierte en polvo, y una roca se mueve de su lugar;

19 Het water de stenen uitholt, Een stortregen de aardbodem wegspoelt: Zo slaat Gij de hoop der mensen de bodem in,

Las piedras son desgastadas por la fuerza de las aguas; el polvo de la tierra es arrastrado por su desbordamiento, y así pones fin a la esperanza del hombre.

20 Gij slaat hem neer, hij gaat heen voor altijd; Gij verbleekt zijn gelaat, en zendt hem weg.

Prevaleces sobre el siempre, y él se va; Su rostro se cambia en la muerte, y lo envías lejos.

21 Zijn zonen mogen worden geëerd: hij ziet het niet; Tot schande komen: hij bemerkt het niet.

Sus hijos reciben honra, y él no tiene conocimiento de ello; son humillados, pero él no es consciente de ello.

22 Slechts over zijn eigen lichaam voelt hij smart, Blijft over zijn eigen ziel in droefheid gedompeld!

Ciertamente su carne sobre él tiene dolor, y su alma está lamentándose.