Job 13
1 Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.
“İşte, gözlerim her şeyi gördü, Kulağım duydu, anladı.
2 Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.
Sizin bildiğinizi ben de biliyorum, Sizden aşağı kalmam.
3 Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!
Ama ben Her Şeye Gücü Yeten'le konuşmak, Davamı Tanrı'yla tartışmak istiyorum.
4 Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!
Sizlerse yalan düzüyorsunuz, Hepiniz değersiz hekimlersiniz.
5 Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.
Keşke büsbütün sussanız! Sizin için bilgelik olurdu bu.
6 Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.
Şimdi davamı dinleyin, Yakınmama kulak verin.
7 Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;
Tanrı adına haksızlık mı edeceksiniz? O'nun adına yalan mı söyleyeceksiniz?
8 Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?
O'nun tarafını mı tutacaksınız? Tanrı'nın davasını mı savunacaksınız?
9 Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?
Sizi sorguya çekerse, iyi mi olur? İnsanları aldattığınız gibi O'nu da mı aldatacaksınız?
10 Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.
Gizlice O'nun tarafını tutarsanız, Kuşkusuz sizi azarlar.
11 Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?
O'nun görkemi sizi yıldırmaz mı? Dehşeti üzerinize düşmez mi?
12 Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!
Anlattıklarınız kül kadar değersizdir, Savunduklarınızsa çamurdan farksız.
13 Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!
“Susun, bırakın ben konuşayım, Başıma ne gelirse gelsin.
14 Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.
Hayatım tehlikeye girecekse girsin, Canım zora düşecekse düşsün.
15 Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!
Beni öldürecek, umudum kalmadı, Hiç olmazsa yürüdüğüm yolun doğruluğunu yüzüne karşı savunayım.
16 Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!
Aslında bu benim kurtuluşum olacak, Çünkü tanrısız bir adam O'nun karşısına çıkamaz.
17 Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.
Sözlerimi iyi dinleyin, Kulaklarınızdan çıkmasın söyleyeceklerim.
18 Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!
İşte davamı hazırladım, Haklı çıkacağımı biliyorum.
19 Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.
Kim suçlayacak beni? Biri varsa susar, son soluğumu veririm.
20 Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:
“Yalnız şu iki şeyi lütfet, Tanrım, O zaman kendimi senden gizlemeyeceğim:
21 Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.
Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.
22 Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:
Sonra beni çağır, yanıtlayayım, Ya da bırak ben konuşayım, sen yanıtla.
23 Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!
Suçlarım, günahlarım ne kadar? Bana suçumu, günahımı göster.
24 Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?
Niçin yüzünü gizliyorsun, Beni düşman gibi görüyorsun?
25 Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:
Rüzgarın sürüklediği yaprağa dönmüşüm, Beni mi korkutacaksın? Kuru samanı mı kovalayacaksın?
26 Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;
Çünkü hakkımda acı şeyler yazıyor, Gençliğimde işlediğim günahları bana miras veriyorsun.
27 Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?
Ayaklarımı tomruğa vuruyor, Yollarımı gözetliyor, İzimi sürüyorsun.
“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.
