< Job 13 >

1 Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.
Lám, mindet látta szemem, hallotta fülem s meg értette.
2 Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.
Tudástokhoz képest tudom én is, nem esem messze tőletek.
3 Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!
Azonban én a Mindenhatóval beszélnék s Istennel szemben védekezni kívánok.
4 Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!
Azonban ti hazugsággal tapasztók vagytok, semmit se gyógyítók mindnyájatok.
5 Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.
Vajha hallgatva hallgatnátok, s az bölcseségül lenne nektek!
6 Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.
Halljátok csak védekezésemet s ajkaim pörlésére figyeljetek.
7 Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;
Istenért beszéltek-e jogtalanságot és érte beszéltek csalárdságot?
8 Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?
Személyét tekintitek-e, avagy Istenért pöröltök?
9 Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?
Jó lesz-e, midőn kikutat benneteket, avagy mint embert ámítanátok, ámítjátok őt?
10 Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.
Feddve fedd majd titeket, ha titokban személyt válogattok.
11 Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?
Nemde a fensége megrémítene benneteket, s rátok esne rettentése?
12 Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!
Emlékmondásaitok hamu-példázatok, akár agyag-magaslatok a ti magaslataitok.
13 Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!
Hallgassatok el előttem, hadd beszélek én, essék meg rajtam bármi is!
14 Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.
Bármiképpen – fogaim között viszem húsomat, s lelkemet tenyeremre teszem.
15 Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!
Lám, megöl engem: várakozom ő rá; csak útjaimat védeném arcza előtt.
16 Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!
Az is segítségemre való, hogy színe elé nem juthat képmutató.
17 Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.
Hallva halljátok szavamat és közlésemet füleitekkel.
18 Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!
Íme, kérlek, elrendeztem a jogügyet, tudom, hogy nekem lesz igazam.
19 Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.
Ki az, ki perbe száll velem, mert most ha hallgatnom kell, kimúlok.
20 Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:
Csak kettőt ne tégy velem, akkor színed elől nem rejtőzöm el:
21 Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.
Kezedet távolítsd el rólam, és ijesztésed ne rémítsen engem;
22 Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:
aztán szólíts és én felelek, vagy beszélek én s te válaszolj nekem.
23 Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!
Mennyi bűnöm és vétkem van nekem, bűntettemet és vétkemet tudasd velem!
24 Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?
Miért rejted el arczodat és ellenségednek tekintesz engem?
25 Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:
Vajon elhajtott levelet riasztasz-e, és száraz tarlót üldözöl?
26 Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;
Hogy keserűségeket irsz föl ellenem s örökölteted velem ifjúkorom bűneit;
27 Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?
és karóba tested lábaimat, megvigyázod mind az ösvényeimet, lábaim gyökerei köré húzod jeledet.
És ő mint a rothadék szétmállik, mint ruha, melyet moly emésztett:

< Job 13 >