Job 13
1 Zie, dit alles heb ik met eigen ogen aanschouwd, Mijn oor heeft het gehoord en verstaan.
Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.
2 Wat gij weet, weet ik even goed: Ik doe niet onder voor u.
Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.
3 Daarom wil ik tot den Almachtige spreken, Mijn zaak bepleiten voor God!
Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.
4 Want gij zijt leugensmeden, En kwakzalvers allemaal!
Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.
5 Als gij er nu maar het zwijgen toe deedt, Rekende men het u als wijsheid aan.
Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.
6 Luistert dus liever naar mijn pleit, En geeft acht op het pleidooi mijner lippen.
Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.
7 Moogt gij leugens spreken, om God te believen, Ter wille van Hem onwaarheid zeggen;
Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?
8 Moogt gij partijdig voor Hem zijn, Wanneer gij voor God denkt te pleiten?
Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?
9 Loopt dit goed voor u af, wanneer Hij u in verhoor neemt; Of denkt gij Hem te bedriegen, zoals men mensen bedriegt?
Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?
10 Ten zwaarste zal Hij u straffen, Zo gij partijdig zijt in het geniep.
V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.
11 Zal zijn Majesteit u dan niet ontstellen, Zijn verschrikkingen u niet overvallen?
Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?
12 Want uw uitspraken zijn spreuken van as, Uw betogen, betogen van leem!
Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.
13 Zwijgt derhalve, en laat mij spreken; Laat er van komen wat wil!
Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.
14 Ik pak mijn vlees tussen mijn tanden, En neem mijn leven in mijn hand.
Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?
15 Wil Hij me doden, ik wacht Hem af; Maar ik verdedig mijn wandel voor Hem!
By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.
16 Dit zal reeds een triomf voor mij zijn; Want de boze durft niet eens voor zijn aanschijn treden!
Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.
17 Luistert dus goed naar mijn woord, Leent het oor aan mijn rede.
Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.
18 Zie, ik heb mijn pleit gereed, Ik ben mij bewust van mijn recht!
Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.
19 Wie brengt er iets tegen mij in? Ik zou aanstonds zwijgen en sterven.
Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?
20 Twee dingen moet Gij mij echter besparen, Dan verschuil ik mij niet voor uw aanschijn:
Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:
21 Neem uw hand van mij weg, En verbijster mij niet door uw verschrikking.
Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.
22 Daag mij dus uit, en ik zal antwoorden; Of laat mij spreken, en antwoord Gij:
Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.
23 Hoeveel fouten en zonden heb ik bedreven, Noem mij mijn misdaden en zonden op!
Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.
24 Waarom verbergt Gij uw aanschijn, En beschouwt Gij mij als uw vijand?
Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?
25 Wilt gij een weggewaaid blad nog verschrikken, Een verdorde halm nog vervolgen:
Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?
26 Dat Gij zo’n bitter lot mij bestemt, En de fouten wreekt van mijn jeugd;
Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,
27 Mijn voeten steekt in een blok, al mijn gangen bewaakt, En mijn voetzolen bespiedt?
A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;
Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.
