Job 12
1 Job antwoordde, en sprak:
Da tok Job til orde og sa:
2 Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
Ja sannelig, I er de rette folk, og med eder dør visdommen ut.
3 Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
Også jeg har forstand, likesom I, jeg står ikke tilbake for eder, og hvem vet ikke dette?
4 Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
Til spott for mine venner er jeg, jeg som ropte til Gud og fikk svar; til spott er jeg, den rettskafne og ulastelige.
5 Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
Ulykken fortjener bare forakt efter de trygges mening; forakt venter dem hvis fot vakler.
6 Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
Ødeleggeres telt blir i ro, og trygge er de som egger Gud til vrede, de som fører sin gud i sin hånd.
7 Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
Men spør du dyrene, de skal lære dig, og himmelens fugler, de skal si dig det,
8 Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
eller tal til jorden, og den skal lære dig, og havets fisker skal fortelle dig det.
9 Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
Hvem skjønner ikke av alt dette at det er Herrens hånd som har skapt det,
10 Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
han som har i sin hånd hver levende sjel og hvert menneskelegemes ånd?
11 Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
Mon ikke øret prøver ord, likesom ganen smaker mat?
12 Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
Hos gråhårede er visdom, og langt liv gir forstand.
13 Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
Hos ham er visdom og velde, ham hører råd og forstand til.
14 Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
Se, han river ned, og det bygges ikke op igjen; han stenger for en mann, og det lukkes ikke op.
15 Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
Han demmer for vannene, og de tørker bort, og han slipper dem løs, og de velter om jorden.
16 Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
Hos ham er styrke og visdom; i hans makt er både den som farer vill, og den som fører vill.
17 Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
Han fører rådsherrer bort som fanger, og dommere gjør han til dårer.
18 De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
Kongers tvangsbånd løser han og binder rep om deres lender.
19 De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
Han fører prester bort som fanger, og mektige menn støter han ned.
20 Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
Han fratar prøvede menn mælet og oldinger deres innsikt.
21 Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
Han utøser forakt over fyrster, og de sterkes belte løser han.
Han drar det skjulte frem av mørket og fører dødsskygge frem i lyset.
23 Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
Han lar folkene bli store, og han lar dem gå til grunne; han gir folkene vidt rum, og han fører dem bort.
24 Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
Høvdingene i landet fratar han forstanden og lar dem fare vill i et uveisomt øde;
25 Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
de famler i mørke uten lys, og han lar dem rave likesom drukne.
