Job 12
1 Job antwoordde, en sprak:
Så tog Job til Orde og svarede:
2 Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
"Ja, sandelig, I er de rette, med eder dør Visdommen ud!
3 Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
Også jeg har som I Forstand, står ikke tilbage for eder, hvo kender vel ikke sligt?
4 Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
Til Latter for Venner er den, der råbte til Gud og fik Svar. den retfærdige er til Latter.
5 Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
I Ulykke falder de fromme, den sorgløse spotter Faren, hans Fod står fast, mens Fristen varer.
6 Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
I Fred er Voldsmænds Telte, og trygge er de, der vækker Guds Vrede, den, der fører Gud i sin Hånd.
7 Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
Spørg dog Kvæget, det skal lære dig, Himlens Fugle, de skal oplyse dig,
8 Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
se til Jorden, den skal lære dig lad Havets Fisk fortælle dig det!
9 Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
Hvem blandt dem alle ved vel ikke, at HERRENs Hånd har skabt det;
10 Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
han holder alt levendes Sjæl i sin Hånd, alt Menneskekødets Ånd!
11 Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
Prøver ej Øret Ord, og smager ej Ganen Maden?
12 Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
Er Alderdom eet med Visdom, Dagenes Række med Indsigt?
13 Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
Hos ham er der Visdom og Vælde, hos ham er der Råd og Indsigt.
14 Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
Hvad han river ned, det bygges ej op, den, han lukker inde, kommer ej ud;
15 Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
han dæmmer for Vandet, og Tørke kommer, han slipper det løs, og det omvælter Jorden.
16 Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
Hos ham er der Kraft og Fasthed; den, der farer og fører vild, er hans Værk.
17 Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
Rådsherrer fører han nøgne bort, og Dommere gør han til Tåber;
18 De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
han løser, hvad Konger bandt, og binder dem Reb om Lænd;
19 De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
Præster fører han nøgne bort og styrter ældgamle Slægter;
20 Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
han røver de dygtige Mælet og tager de gamles Sans;
21 Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
han udøser Hån over Fyrster og løser de stærkes Bælte;
han drager det skjulte frem af Mørket og bringer Mulmet for Lyset,
23 Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
gør Folkene store og lægger dem øde, udvider Folkeslags Grænser og fører dem atter bort;
24 Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
han tager Jordens Høvdingers Vid og lader dem rave i vejløst Øde;
25 Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
de famler i Mørke uden Lys og raver omkring som drukne.
