Job 12
1 Job antwoordde, en sprak:
Men Job svarede og sagde:
2 Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
Sandelig, I ere Folket, og med eder dør Visdommen ud!
3 Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
Jeg har ogsaa Forstand ligesom I, jeg falder ikke igennem for eder; og hvo ved ikke saadanne Ting?
4 Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
Jeg er til Latter for min Ven, jeg, som raabte til Gud og fik Svar; den retfærdige, den oprigtige er til Latter.
5 Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
En foragtet Lampe i den trygges Tanke er den, som er nær ved at snuble med Foden.
6 Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
Ødelæggernes Telte have Ro, og de, som rase imod Gud, ere meget trygge, ja den, som sætter sin Haand som Gud.
7 Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
Og sandelig, spørg dog Dyrene ad, og de skulle lære dig det; og Himmelens Fugle, og de skulle forkynde dig det.
8 Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
Eller tal til Jorden, og den skal lære dig det, og Fiskene i Havet skulle fortælle dig det.
9 Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
Hvo ved ikke om alle disse Ting, at Herrens Haand har gjort dette?
10 Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
han, i hvis Haand hver levende Sjæl er, og Aanden i hvert Menneskes Kød!
11 Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
Mon ikke Øret prøver Talen, og Ganen smager Maden?
12 Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
Hos de graahærdede er Visdom, og Dagenes Længde giver Forstand.
13 Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
Hos ham er Visdom og Vælde, ham hører Raad og Forstand til.
14 Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
Se, han nedbryder, og det skal ikke bygges, han lukker til for en Mand, og der skal ikke lukkes op.
15 Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
Se, han holder Vandene tilbage, og de borttørres, og han udlader dem, og de omvælte Landet.
16 Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
Hos ham er Styrke og Kraft; ham hører den til, som farer vild, og den, som fører vild.
17 Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
Han lader Raadgiverne gaa afklædte bort og gør Dommerne til Daarer.
18 De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
Han løser Kongernes Herredømme og lægger Baand om deres Lænder.
19 De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
Han lader Præsterne gaa afklædte bort og omkaster de stærke.
20 Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
Han berøver de sikre Talere Mælet, tager Forstanden fra de gamle.
21 Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
Han udøser Vanære over Fyrsterne og løser de stærkes Bælte.
Han aabenbarer de dybe Ting af Mørket og udfører Dødens Skygge til Lyset.
23 Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
Han formerer Folkene og lader dem gaa til Grunde; han udbreder Folkene og bortfører dem.
24 Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
Han borttager Forstand fra Folkets Øverster i Landet og lader dem fare vild i det øde, hvor ingen Vej er.
25 Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
De famle i Mørke, hvor intet Lys er, og han bringer dem til at fare vild som den drukne.
