Job 12
1 Job antwoordde, en sprak:
Odpověděv pak Job, řekl:
2 Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
V pravdě, že jste vy lidé, a že s vámi umře moudrost.
3 Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
I jáť mám srdce jako vy, aniž jsem zpozdilejší než vy, anobrž při komž toho není?
4 Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
Za posměch příteli svému jsem, kteréhož, když volá, vyslýchá Bůh; v posměchuť jest spravedlivý a upřímý.
5 Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
Pochodně zavržená jest (podlé smýšlení člověka pokoje užívajícího) ten, kterýž jest blízký pádu.
6 Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
Pokojné a bezpečné příbytky mají loupežníci ti, kteříž popouzejí Boha silného, jimž on uvodí dobré věci v ruku jejich.
7 Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
Ano zeptej se třebas hovad, a naučí tě, aneb ptactva nebeského, a oznámí tobě.
8 Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
Aneb rozmluv s zemí, a poučí tě, ano i ryby mořské vypravovati budou tobě.
9 Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
Kdo nezná ze všeho toho, že ruka Hospodinova to učinila?
10 Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
V jehož ruce jest duše všelikého živočicha, a duch každého těla lidského.
11 Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
Zdaliž ucho slov rozeznávati nebude, tak jako dásně pokrmu okoušejí?
12 Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
Při starcích jest moudrost, a při dlouhověkých rozumnost.
13 Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
Nadto pak u Boha moudrost a síla, jehoť jest rada a rozumnost.
14 Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
Jestliže on boří, nemůže zase stavíno býti; zavírá-li člověka, nemůže býti otevříno.
15 Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
Hle, tak zastavuje vody, až i vysychají, a tak je vypouští, že podvracejí zemi.
16 Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
U něho jest síla a bytnost, jeho jest ten, kterýž bloudí, i kterýž v blud uvodí.
17 Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
On uvodí rádce v nemoudrost, a z soudců blázny činí.
18 De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
Svazek králů rozvazuje, a pasem přepasuje bedra jejich.
19 De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
On uvodí knížata v nemoudrost, a mocné vyvrací.
20 Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
On odjímá řeč výmluvným, a soud starcům béře.
21 Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
On vylévá potupu na urozené, a sílu mocných zemdlívá.
On zjevuje hluboké věci z temností, a vyvodí na světlo stín smrti.
23 Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
On rozmnožuje národy i hubí je, rozšiřuje národy i zavodí je.
24 Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
On odjímá srdce předním z lidu země, a v blud je uvodí na poušti bezcestné,
25 Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
Aby šámali ve tmě bez světla. Summou, činí, aby bloudili jako opilý.
