Job 12
1 Job antwoordde, en sprak:
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 Ja zeker, gij vertegenwoordigt het volk, En met u sterft de wijsheid uit!
“Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.
3 Ik heb evenveel verstand als gij Wie zou trouwens dit alles niet weten?
Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?
4 Laat mij de spot zijn van mijn vriend; Ik roep Jahweh aan, Hij zal mij verhoren! Bespotting voor de deugd van de vromen,
Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.
5 Verachting voor de beproefden: denkt het gelukskind, En een trap voor hen, wier voeten wankelen;
Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.
6 Maar vrede voor de tenten der rovers, Onbezorgdheid voor hen, die God durven tarten, En die God naar hun hand willen zetten!
Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.
7 Ondervraag slechts het vee: het zal het u leren; De vogels uit de lucht; zij vertellen het u;
Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,
8 Of het kruipend gedierte op aarde: zij zullen het zeggen; De vissen der zee: zij lichten u in.
ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.
9 Wie onder die allen, die het niet weet, Dat de hand van Jahweh dit wrocht!
Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?
10 Hij, die iedere levende ziel in zijn hand heeft, En de adem van alle menselijk vlees!
Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.
11 Of kan het oor geen woorden meer toetsen, Het gehemelte geen spijzen meer proeven;
Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?
12 Is er geen wijsheid meer bij bejaarden, Op hoge leeftijd geen inzicht?
Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.
13 Bij Hem is wijsheid en macht, Bij Hem beleid en verstand.
Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.
14 Haalt Hij omver, men bouwt niet op, Dien Hij kerkert, doet men niet open.
Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.
15 Houdt Hij de wateren tegen, ze drogen op; Laat Hij ze los, ze woelen het land om.
Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.
16 Bij Hem is kracht en vernuft, Hem behoort de verleide met den verleider;
Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.
17 Raadsheren laat Hij barrevoets gaan, En rechters maakt Hij tot dwazen;
Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.
18 De boeien der koningen maakt Hij los, En legt een koord om hun eigen heup.
Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.
19 De priesters laat Hij barrevoets gaan, En oude geslachten brengt Hij ten val;
I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.
20 Aan vertrouwbare mannen ontneemt Hij de spraak, En ontrooft de grijsaards hun oordeel;
I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.
21 Hij stort verachting over edelen uit, En rukt de gordel der machtigen los.
Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.
Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.
23 Hij maakt naties groot, en richt ze ten gronde, Breidt volken uit, en stoot ze neer;
I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.
24 Hij berooft de vorsten der aarde van hun verstand, En laat ze in de ongebaande wildernis dolen;
U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.
25 Ze tasten in de duisternis rond, zonder licht, Ze waggelen als een dronken man.
Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.
