Job 11

1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:

I odpowiedział Sofar Naamatczyk, i rzekł:

2 Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;

Izaż się nie godzi na wiele słów odpowiedzieć? Albo izali mąż wielomowny będzie usprawiedliwiony?

3 Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?

Bedąż na twoje plotki ludzie milczeć? A gdy ty sobie przeszydzasz, ciebie nikt nie zawstydzi?

4 Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!

Albowiemeś powiedział: Czysta jest nauka moja, a jestem czystym przed oczyma twemi.

5 Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,

Ale gdyby Bóg chciał mówić, i otworzyć usta swoje przeciwko tobie:

6 U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.

Tedyćby objawił tajemnice mądrości, żeś dwa kroć większe karanie nadto zasłużył; przetoż uznaj, że cię Bóg przebaczył dla nieprawości twojej.

7 Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?

Izali tajemnice Boże wybadasz? albo doskonałości Wszechmocnego dościgniesz?

8 Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)

Wyższe są niż niebiosa, cóż uczynisz? Głębsze niż piekło, jakoż poznasz? (Sheol h7585)

9 Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!

Dłuższa miara ich, niż ziemia, a szersza, niż morze.

10 Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?

Jeźli wypełni, albo jeźli zawrze, albo jeźli w jedno ściśnie, któż go zawściągnie?

11 Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

12 Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

13 Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,

Jeźli ty przygotujesz serce twoje, a wyciągniesz do niego ręce twoje;

14 De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:

Jeźliż nieprawość jest w ręce twej oddal ją, a mieszkać nie dopuszczaj nieprawości w przybytkach twoich;

15 Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.

Tedy podniesiesz oblicze twoje bez zmazy, a będziesz stały, i nie będziesz się bał.

16 Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;

Albowiem zapomnisz kłopotu, a jako wody, które pominęły, wspominać go będziesz.

17 Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;

I nad południe jaśniejszy nastanie czas twój; zaćmiszli się, będziesz jako zaranek.

18 Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,

I będziesz ufał, mając nadzieję, a jako w okopach bezpiecznie spać będziesz.

19 Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,

Będziesz leżał, a nikt cię nie przestraszy; i uniżać się będą przed twarzą twoją wiele ich.

20 Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!

Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.