Job 11
1 Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:
| ויען צפר הנעמתי ויאמר׃ |
2 Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;
| הרב דברים לא יענה ואם איש שפתים יצדק׃ |
3 Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?
| בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃ |
4 Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!
| ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃ |
5 Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,
| ואולם מי יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃ |
6 U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.
| ויגד לך תעלמות חכמה כי כפלים לתושיה ודע כי ישה לך אלוה מעונך׃ |
7 Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?
| החקר אלוה תמצא אם עד תכלית שדי תמצא׃ |
8 Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen; (Sheol h7585)
| גבהי שמים מה תפעל עמקה משאול מה תדע׃ (Sheol h7585) |
9 Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!
| ארכה מארץ מדה ורחבה מני ים׃ |
10 Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?
| אם יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃ |
11 Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!
| כי הוא ידע מתי שוא וירא און ולא יתבונן׃ |
12 Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!
| ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃ |
13 Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,
| אם אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃ |
14 De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:
| אם און בידך הרחיקהו ואל תשכן באהליך עולה׃ |
15 Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.
| כי אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃ |
16 Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;
| כי אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃ |
17 Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;
| ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃ |
18 Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,
| ובטחת כי יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃ |
19 Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,
| ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃ |
20 Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!
| ועיני רשעים תכלינה ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח נפש׃ |
