Job 10
1 Ik walg nu toch van het leven, En laat dus de vrije loop aan mijn klagen; Ik spreek in de bitterheid van mijn ziel,
My soul is weary of my life: I will give free course to my complaint; I will speak in the bitterness of my soul.
2 En zeg tot God: Behandel mij niet als een schuldige; Laat mij weten, waarom Gij tegen mij strijdt!
I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou strivest with me.
3 Brengt het U voordeel, dat Gij verdrukt, Dat Gij het werk uwer handen verwerpt, Maar de plannen der bozen begunstigt?
Doth it please thee to oppress, that thou shouldest despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
4 Hebt Gij ogen van vlees, Ziet Gij, zoals mensen dat doen;
Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
5 Zijn uw dagen als die van een sterveling, Uw jaren als de levensduur van een mens:
Are thy days as the days of a mortal? are thy years as a man's days,
6 Dat Gij op zoek zijt naar mijn schuld, En naar mijn zonden blijft vorsen,
That thou searchest after mine iniquity, and inquirest into my sin;
7 Ofschoon Gij weet, dat ik niet schuldig ben, En niemand mij uit uw hand kan redden?
Since thou knowest that I am not wicked, and that there is none that delivereth out of thy hand?
8 Uw eigen handen hebben mij gevormd en gewrocht, En nu zoudt Gij me weer gaan vernielen?
Thy hands have bound me together and made me as one, round about; yet dost thou swallow me up!
9 Bedenk toch, dat Gij mij als leem hebt gekneed: En Gij voert mij terug naar het stof?
Remember, I beseech thee, that thou hast made me as clay, and wilt bring me into dust again.
10 Hebt Gij me niet als melk laten vloeien, En als kaas laten stremmen;
Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
11 Mij niet bekleed met huid en met vlees, Met beenderen en spieren samengeweven?
Thou hast clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews;
12 In uw goedheid hebt Gij mij het leven geschonken Uw zorg heeft mijn adem bewaakt,
Thou hast granted me life and favour, and thy care hath preserved my spirit;
13 Maar dit was uw heimelijke toeleg daarbij, Ik weet, dat Gij dit hadt besloten:
And these things didst thou hide in thy heart; I know that this was with thee.
14 Als ik zondigde, mij in het oog te houden, En mij mijn misdaad niet te vergeven;
If I sinned, thou wouldest mark me, and thou wouldest not acquit me of mine iniquity.
15 Was ik schuldig: Wee mij! En was ik onschuldig, Toch zou ik mijn hoofd niet mogen verheffen, Zat van smaad en gedrenkt met ellende!
If I were wicked, woe unto me! and righteous, I will not lift up my head, being [so] full of shame, and beholding mine affliction; —
16 Hief ik het op, Gij zoudt jacht op mij maken, als een luipaard, Mij telkens uw wondere macht laten voelen,
And it increaseth: thou huntest me as a fierce lion; and ever again thou shewest thy marvellous power upon me.
17 Uw vijandschap jegens mij weer vernieuwen; Gij zoudt uw toorn op mij nog verdubbelen, Gij riept troepen en legers tegen mij op!
Thou renewest thy witnesses before me and increasest thy displeasure against me; successions [of evil] and a time of toil are with me.
18 Waarom hebt Gij mij dan uit de schoot laten komen, Gaf ik de geest niet, eer een oog mij aanschouwde?
And wherefore didst thou bring me forth out of the womb? I had expired, and no eye had seen me.
19 Dan was ik nu, als had ik nimmer bestaan, En was van de schoot naar het graf gedragen.
I should be as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
20 Ach, mijn levensdagen zijn maar gering, Laat mij met rust, dat ik een weinig vreugde beleef,
Are not my days few? cease then and let me alone, that I may revive a little,
21 Eer ik heenga, vanwaar ik niet terugkom, Naar het land van duisternis en schaduw des doods;
Before I go, and never to return, — to the land of darkness and the shadow of death;
22 Naar het sombere land, waar wanorde heerst, De dag als een stikdonkere nacht!
A land of gloom, as darkness itself; of the shadow of death, without any order, where the light is as thick darkness.
